Zbieg z okoliczności recenzja

Marek Kowalczyk - 48-letni lekarz jest zbiegiem. Zbiegiem z okoliczności. Zawodowych, społecznych, życiowych. Każdych. Wszystko go nudzi, jest przemęczony, sfrustrowany, wypalony, uwięziony w rutynie i toksycznych relacjach. No i Marek robi uniki od tego życia, przemyka bokiem. Pragnie samotności i spokoju, no ale spokoju nie ma, bo nawiedzają go koszmary. Słyszy głosy, które każą mu się ogarnąć, stawić czoła życiu.

Kolejna książka, która podbiła moje serce. Dlaczego? Bo mimo szczypty metafizyki jest prawdziwa. Pokazuje, jak naprawdę może wyglądać codzienność wielu z nas. Pod płaszczykiem zwyczajnych, życiowych sytuacji, małych, osobistych dramatów i nieudolnych prób umknięcia w ignorancję i indolencję, autor pokazuje, że nigdy nie jest za późno na zmiany. Że warto zrobić coś dobrego, także dla samego siebie. Że nie zawsze jest łatwo, ale poddać się i niejako umrzeć za życia (zbiec z okoliczności), to najgorsze, co możemy sobie uczynić. Dodatkowym atutem powieści jest jej męska perspektywa. To nieszablonowe, bo zwykle o męskim spojrzeniu na emocje, uczucia i sferę psychiczną mówi się niewiele. Te tematy wydają się być zarezerwowane dla kobiet. Michał Posmykiewicz rozbił ten schemat, postawił przed nami Marka, rozłożył go na czynniki pierwsze i zmusił, by bohater poddał całe swoje życie - lata minione i przyszłe - głębokiej wiwisekcji.

Duchy, które nawiedzają Marka, ubarwiają klimat powieści, nadają jej dickensowskiego zacięcia i niejednokrotnie zmuszają do uśmiechu. Ta część, w której duchy rozpanoszyły się na dobre bardzo przypadła mi do gustu.

Ta powieść to kwintesencja życia, codzienności i nas samych. Mądra i wzruszająca. W przemyśleniach Marka o sensie istnienia, istocie miłości i relacji międzyludzkich, kryje się projekcja naszych lęków, zaniedbań, niepowodzeń i pragnień.

Polecam wszystkim, szczególnie tym, którzy być może właśnie stoją na rozwidleniu dróg i nie wiedzą, w którą stronę pójść.