Zbieg z okoliczności

„Trzeba się mierzyć z życiem, codziennie stawać do pojedynku”.

Ile jeden człowiek może udźwignąć?
Ile „końców świata” przeżyć?
Ile wojen stoczyć, by mieć już w końcu upragniony „święty spokój”?
Czy na te wszystkie pytania trzeba znać odpowiedź?
I czy to wszystko musi mieć jakiś sens?
A może można tak po prostu „zbiec z okoliczności”?

Poznajcie męski ogląd sytuacji.

Poznajcie Marka. Mężczyznę jeszcze chwilowo w pierwszej, ale jednak w połowie życia. Faceta, któremu rzeczywistość dała już nie jeden „pretekst do usłyszenia samego siebie”, a On zacięcie pozostawał głuchy, ślepy.. Aż w końcu, pewne okoliczności zmusiły Go do „zaciągnięcia hamulca ręcznego” i przewartościowania pewnych kwestii, do odnalezienia zagubionej kiedyś drogi „w decyzjach, uczuciach, odpowiedzialności”, do odbycia długiej terapii „zaniedbywanej krótkowzroczności”..

To będzie niespieszna, lecz pouczająca podróż ku zrozumieniu istoty życia – do tego, w dość osobliwym towarzystwie. Pełna, może nie odkrywczych, ale w zapędzonej rzeczywistości często nieuświadomionych prawd, chłodnych równań, trzeźwych rachunków, zdefiniowanych i niezdefiniowanych pojęć. Nasączona eufemicznym humorem, czasem śmiechem przez łzy.
Główny bohater potrafi zirytować, rozczarować, ale i zaskoczyć oraz zasłużyć na szacunek za wolę walki i niełatwą pokorę wobec życia będącą podstawą „tak zwanej życiowej mądrości”.

„Zbieg z okoliczności” to ciekawa odskocznia od cod...

Marek staje się znudzony codziennością. Nie układa mu się w związku, a praca nie sprawia przyjemności. Po tragicznym wydarzeniu kogoś traci, a jednocześnie wcale nie. Nawiedzany przez duchy już nie wie co jest prawdą, a co mu się jedynie wydaje. Będą mu towarzyszyć w jego ważnej drodze jako "zbieg", która kompletnie odmieni jego życie.

Powieść "Zbieg z okoliczności" to historia człowieka, który ucieka przed codziennością w poszukiwaniu odpoczynku. Jego podróż jednak uświadamia mu wiele ważnych aspektów, a sam zaczyna być częścią wiejskiej społeczności. Duchy w tym wszystkim mają swój cel, którego nie zdradzają bohaterowi. A on mimo początkowej irytacji ich obecnością, zaczyna je doceniać.

Każdemu z nas zdarza się zagubić, ale wystarczy odpowiednie miejsce i ludzie, aby się na nowo odnaleźć. Z książki płynie niesamowita refleksyjność, która ani trochę nie jest na siłę. Duchy wcale nie są tam, aby mu wskazać drogę, on sam musi ją znaleźć, one tylko mu podpowiadają, gdy idzie w złym kierunku.

Bardzo podobalo mi się, że autor zachował klimat, który panuje na wsiach. Każdy o każdym wie wszystko, spotkania w barach i oczywiście gwara. Wszystko bez cenzury, abyśmy się mogli poczuć zupełnie jak na polskiej wsi.

Końcówka dość niespodziewana, i mimo wszystko zostawiła mnie w niepewności i rozbawiła, to dopiero mieszanka. Rzadko czytam podziękowania, ale tym razem się skusiłam. Szczerze, dawno nic mnie tak nie rozczuliło.

Podsumowując "Z...