Zbrodnia Sylwestra Bonnard recenzja

Pokój pełen książek, wygodny fotel, ogień trzaskający w kominku i zwinięty w kłębek kot to raj dla bibliofila. W takim raju przebywa główny bohater, alter ego samego autora, Sylwester Bonnard. Dalekie są mu sprawy tego świata, jak choćby staranie się o rękę kobiety i małżeństwo. Nasz bohater zbyt mocno ceni sobie spokój, jaki daje mu studiowanie starych pergaminów. Ale czy jest on obojętny na ludzkie nieszczęście? Absolutnie nie! Pomoc, którą oferuje innym wypływa ze szlachetności jego serca i nie jest miłosierdziem na pokaz. Cóż, świat "odpłaca" mu w różny sposób. Niekiedy po wielokroć, za okazaną troskę, a niekiedy wpędzając naiwnego w swojej dobroci starszego pana, w porządne kłopoty.
Cieniutka książeczka zawiera dwie opowieści "Polano" i "Joasia Alexandre". Pełne uroku, z nieśpiesznie sączącą się fabułą opowieści zachwyciły mnie pięknem języka oraz mnóstwem zgrabnych, błyskotliwych myśli, włożonych w usta głównego bohatera.

Oto garść cytatów na zachętę:

„Postęp wiedzy zbytecznymi czyni prace, które niegdyś najbardziej przyczyniły się do tego postępu. Ponieważ teraz nie ma z nich wielkiego pożytku, młodzież w dobrej wierze sądzi, że nigdy niczemu nie służyły i gardzi nimi; a jeśli znajdzie się w nich jakaś myśl zbyt przestarzała, wyśmiewa je bez ogródki.”

„Pożądania, nawet najniewinniejsze, są szkodliwe gdyż oddają nas we władzę innych, czynią nas zależnymi.”

„Biedak bez pożądań posiada największy skarb, posiada sam siebie. Bogacz, który czegoś pragnie, jest nędznym niewolnikiem.”

„Po co sobie psuć podróż zbieraniem notatek? Bardzo zakochani kochankowie nie opisują swego szczęścia.”