Zdrada pod czerwoną gwiazdą recenzja

„Zdrada pod czerwoną gwiazdą” – jak ja na tę książkę czekałam. 😍 Pierwsza część zakończyła się w takim momencie, że w mojej głowie, aż roiło się od różnych scenariuszy, jak ta historia może potoczyć się dalej. Czy któryś z nich się sprawdził? Nie. I to jest w tej dylogii najlepsze. Jest tak nieprzewidywalna, że nie można być niczego pewnym. Nie ma szans by się domyślić, w jakim kierunku potoczy się fabuła, a już na pewno, jaki finał przybierze. 🪆 A więc ponownie przenosimy się do potwornych czasów pod stalinowskim reżimem. Czasów naznaczonych strachem, nieufnością i bólem. Okresu, który zapisał się krwawo na kartach historii. Lata trzydzieste ubiegłego wieku dla ludzi żyjących w Związku Radzieckim były nieustanną walką o przetrwanie. Ciągłym strachem o to, co przyniesie kolejny dzień, kiedy to jeden absurdalny donos mógł być wyrokiem ŝmierci lub wywózką do obozów pracy. Obawą o to, że być może widzisz swoich bliskich po raz ostatni… 🪆 Na te okropne czasy przypadła młodość bohaterki „Zdrady pod czerwoną gwiazdą” Sonii Rusłanowny Gawirłowej – studentki moskiewskiego uniwersytetu i córki oddanego władzy naukowca. Sonia żałuje pochopnie podjętej decyzji poślubienia Olega Paszczenki. Decyzji, która miała uwolnić ją od nadgorliwego ojca, a zamiast tego zamknęła w klatce, do której klucz miał tylko jej mąż. Ten początkowo dobry i uczynny mężczyzna, którego uważała za przyjaciela ku jej przerażeniu zmienił się w potwora zaślepionego panującym ustrojem. Władza, jaką poczuł po awansie na szczeblach NKWD sprawiła, że Oleg poczuł się panem życia i śmierci, który mógł decydować o losie innych i był przy tym bezkarny. A przynajmniej do czasu… 🪆 Tomasza Wyszomirskiego Sonia poznała na Uniwersytecie. Mężczyzna zatrudniony na stanowisku asystenta jej ojca szybko zyskał jej zaufanie i sympatię. Między nimi rozkwitło piękne uczucie będące dużym kontrastem do otaczającego ich chaosu. 🪆 Ta część dylogii dostarczyła mi jeszcze więcej emocji. Autorka w znakomity sposób opisuje mechanizm radzieckiego systemu represji, ukazując równocześnie próby zachowania społeczeństwa w obliczu ciągłego strachu przed aparatem władzy, donosami, wywózkami a w najgorszym wypadku ŝmiercią. Joanna Jax niczym najlepsza tkaczka świata splata ze sobą różne wątki, które po pewnym czasie zaczynają tworzyć piękny wzór. A bohaterowie Joanny Jax… oj, potrafią zaskoczyć. Są to postacie wielobarwne wywołujące całą paletę emocji. Obserwujemy ich i staramy się przewidzieć ich kolejny ruch. Ogromnym zaskoczeniem okazał się dla mnie Tomasz. Ten facet sporo namiesza i zagra systemowi na nosie, ale w jaki sposób tego musicie dowiedzieć się sami, czytając książkę.