Uśpienie recenzja

Marta Zaborowska, z wykształcenia politolog, zawodowo pracuje w jednej z międzynarodowych instytucji finansowych. W wolnych chwilach oddaje się swojej pasji, jaką jest pisanie, dzięki czemu obecnie możemy poznać debiutancką książkę autorki zatytułowaną „Uśpienie”.

W małym podwarszawskim miasteczku, nieopodal lasu, z kliniki psychiatrycznej ucieka Jan Lasota- groźny, niebezpieczny psychopata o wyjątkowo sadystycznych upodobaniach. Lokalna policja rozpoczyna bezowocne poszukiwania. W tym samym czasie doktor Anna Dudczak, lekarz prowadzący zbiegłego szaleńca zostaje brutalnie pokiereszowana, zaś dwa dni później w niewyjaśnionych okolicznościach ginie od strzału z pistoletu. Miejscowy komendant policji komisarz Stefaniak po raz pierwszy w swojej karierze zawodowej ma do czynienia z tak nietypowym przypadkiem, dlatego szuka pomocy z zewnątrz. Zatrudnia detektyw Julię Krawiec, która na swoim koncie posiada wiele znaczących sukcesów. Prywatnie, Julia jest po rozwodzie i samotnie wychowuje małoletnią córkę Sylwię. Kiedyś miała także nieprzyjemny epizod z alkoholem, lecz teraz chce zacząć wszystko od nowa, z czystą kartą, dlatego zaangażowaniem próbuje rozwikłać skomplikowane śledztwo. Okazuje się jednak, że nic tutaj nie jest takie oczywiste i proste, jakby się początkowo mogło wydawać. W sprawę zamieszanych jest wiele osób, za którymi ciągnie się szereg tajemnic i sekretów. Tymczasem ginie coraz więcej ludzi. Wkrótce zostaje również porwana córka oficer śledczej. Czy naprawdę Jan Lasota stoi za wszystkimi zabójstwami i porwaniem dziewczynki? A może winnego trzeba szukać gdzie indziej?

Tego mi właśnie było potrzeba, czyli dobrej kryminalnej prozy w polskim wydaniu. Marta Zaborowska totalnie mnie zaskoczyła swoją twórczością. Myślałam, że będę miała do czynienia z mało oryginalną, monotonną historią. Dostałam jednak pstryczek w nos, z czego jestem ogromnie zadowolona. ,,Uśpienie’’ to niezwykle intrygująca, zaskakująca, współczesna powieść, która ani na moment nie pozwala oderwać się od siebie. Wielowątkowa fabuła obfituje w szereg mylnych tropów i zagadek kryminalnych. To prawdziwa logiczna łamigłówka, dzięki której ciężko odgadnąć finalne zakończenie. Narracja urzeka prostotą przekazu, zaś minimalistyczne opisy i swobodne dialogi powodują, że książkę czyta się nadzwyczaj płynnie i z nieustannym zainteresowaniem. Wartka, dynamiczna akcja przykuwa uwagę czytelnika i pozwala na długi czas ,,pozostać’’ w literackim świecie głównych bohaterów. Na uznanie zasługuje przede wszystkim rzetelna kreacja psychologiczna postaci. Szczególnie Julia Krawiec zyskała w moich oczach niekłamaną sympatię, ponieważ nie była krystaliczną osobą pozbawioną wad, wręcz przeciwnie. Często topiła smutki w alkoholu i niekiedy zaniedbywała dobro swojego dziecka, ale właśnie dzięki temu wydała mi się bardziej wiarygodna. Nie wszyscy są przecież bez skazy. Każdy z nas ma coś za ,,uszami’’, dlatego cieszę się, że autorka przedstawiła poszczególne postacie zarówno z tej dobrej, jak i złej strony. Jedynie otwarte zakończenie postawiło we mnie lekkie uczucie niedosytu, ale z tego, co wiem, w planach szykuje się kolejny kryminał z Julią Krawiec w roli główniej, dlatego mam nadzieję, że usatysfakcjonuje mnie on jeszcze mocniej, niż jego pierwowzór.

Mam nadzieję, że na naszym rynku czytelniczym będzie więcej tak udanych debiutów literackich, jak ,,Uśpienie’’. Może są tutaj jakieś drobne niedociągnięcia, lecz ja osobiście ich nie znalazłam, ponieważ policyjne śledztwo prowadzone przez bystrą, inteligentną panią detektyw było tak absorbujące, że wszystko wokół przestało mieć jakiekolwiek znaczenie. Każdy zadeklarowany miłośnik kryminałów powinien mieć tę książkę w swojej domowej biblioteczce. To pasjonująca lektura obnażająca ludzkie słabości, które niejednokrotne prowadzą do obłędu, szaleństwa a nawet zbrodni. Zapraszam do czytania.