Żona Nazisty. Jak pewna Żydówka przeżyła Zagładę recenzja

Wiedziałam, że biorąc tą książkę do ręki, nie znajdę tu żadnych miłych rzeczy. Lubię tematykę wojenną, owszem jest ona bolesna, ale przypomina mi o tym, że to naprawdę się stało, że ci ludzie przeżyli piekło, którego my sami nie doświadczyliśmy. Wiele jest historii, które opowiadają o obozach koncentracyjnych czy inaczej obozach śmierci, lecz tego tutaj nie znajdziecie. Spojrzycie na to wszystko z drugiej strony muru. Jak to było pracować w gospodarstwach niewolniczej pracy, fabrykach i na ulicach Niemiec, gdy naziści przejęli władzę, zniszczyli żydowskie społeczeństwo bo nie byli czystymi aryjczykami, jak poszli na wojnę jako zwycięzcy i popadli w otchłań nienawiści i grzechu jako kraj bez moralnego przewodnictwa. Są to wspomnienia kobiety, która pokazuje nam swoją odwagę i determinację, by przeżyć. My, ludzie dwudziestego pierwszego wieku, możemy sobie tylko wyobrażać jak to jest, gdy wszystko co jest częścią ciebie zostaje ci odebrane, jak musi wyglądać bycie niewolnikiem dominującej rasy a przede wszystkim, jak to było w przypadku głównej bohaterki, jak to jest potajemnie poślubić oficera wojskowego wroga, który niszczy twoje życie, religię i kulturę. Edith bardzo szczegółowo wspomina swoje życie, które z dnia na dzień paraliżowało ją strachem. To co tutaj można przeczytać to tylko namiastka tego wszystkiego. Przecież na świecie jest tylu ludzi, którzy jeszcze nie opowiedzieli swoich własnych przeżyć z tego tragicznego koszmaru. Gdyby nie córka Edith i jej namowy, by opowiedziała swoją historię, to nigdy byśmy jej nie poznali. Nie wiedzielibyśmy, że taka osoba w ogóle istnieje. Pozycja jest warta uwagi, a po jej przeczytaniu możemy zastanowić się jak ludzie traktują innych ze względu na swoją rasę w naszych czasach. Czy jest to tego warte? Moim zdaniem i na pewno większość z was się ze mną zgodzi, że przede wszystkim musimy nauczyć się szacunku do drugiej osoby. Nie jest ważne kto kim jest, ale ważne że istnieje i jest tu i teraz. Książka wzrusza, daje do myślenia i zostawia nas z przeanalizowaniem swojego życia. Czy tak naprawdę doceniamy to co mamy na co dzień ?