Recenzja książki Życiorysy ludzi z miasta

Zabranie się do tej recenzji kosztowało mnie bardzo dużo czasu. Najpierw tydzień na przeczytanie książki, potem drugie tyle na poszukiwanie właściwych słów. Przyznaję bez bicia – „Życiorysy ludzi z miasta” to chyba najtrudniejsza pozycja, jaką dotąd przyszło mi ocenić. Z jednej strony negatywy, z drugiej – pozytywy. Dzieło Michała Bąka nie przypadło mi do gustu, ale... nie jest złe. Na pewno czytałam już gorsze rzeczy, a z samej lektury coś jednak wyniosłam.

Bohaterami kilku opowiadań są zwyczajni ludzie; tacy, których codziennie mijamy na ulicy i w większości mgliście kojarzymy z widzenia, a i tak nie zawsze. Aby podkreślić ich przeciętność, autor nie nadał im imion. To mógłbyś być ty czy ja. Michał Bąk całkiem zgrabnie pokazał, że nawet w normalnym życiu czasem coś się dzieje. Miłość, wypadek o fatalnych konsekwencjach, problemy psychiczne czy niepotrzebna śmierć. Nie ma tematów tabu.

Problem w tym, że ciężko mi było przebrnąć przez całokształt. Czytając, czułam się jak oderwana od rzeczywistości, co skutkowało tym, że samą lekturę pamiętam dosyć mgliście. Zbyt kwiecisty momentami styl nieco mnie drażnił, ale jakoś dało się przeżyć. Kilka razy pojawiła się większa czcionka czy odstępy i moim zdaniem to zbędny zabieg. Zdarzało mi się zerkać, ile stron pozostało do końca jednego opowiadania, z nadzieją, że kolejne bardziej mnie porwie. Doczekałam się przy końcu, w części zatytułowanej „Ola”. Była chyba najlepsza ze wszystkich; może ze względu na tematykę? Tematy autoagresji i chorób psychicznych nie są łatwe, ale Michał Bąk świetnie sobiez nimi poradził. Łatwo wczułam się w sytuację głównej bohaterki.

„Życiorysy ludzi z miasta” są dobre, ale tylko na tu i teraz. Zawierają sporo mądrych cytatów, między innymi: „Trzeba się trzymać, bez względu na to, jak mocny jest wiatr, pod który trzeba iść. A wiatrów nigdy nie brakuje”. Książka wywołuje refleksje i zmusza do rozmyślań o życiu – jak ja bym postąpiła w takiej sytuacji? Widocznie nie mogę się na niej poznać, ale ktoś inny może dostrzec w niej coś więcej. Autor ma potencjał i liczę, że będzie nadal doskonalił swoje umiejętności i eliminował błędy.