Zakłamane życie dorosłych recenzja

„(…) Chciałam zrozumieć czy ciotka naprawdę wyłazi z mojego ciała, ale ponieważ nie wiedziałam jak wygląda, doszukiwałam się jej w każdym detalu zwiastującym przemianę. Nagle moją uwagę przyciągnęły rysy, które do tej pory ignorowałam: gęste brwi, małe i przygaszone oczy w brązowym kolorze, przesadnie wysokie czoło, cienkie i w ogóle nieładne - a może już nieładne – włosy lepiące się do szyi, duże uszy o grubych małżowinach, cienka górna warga z obrzydliwym meszkiem, bardzo mięsista dolna warga (...) ”.

Elena Ferrante w kolejnym doskonałym wydaniu. Wydaje mi się, że wobec niej nie można przejść obojętnie – albo ją kochasz albo nie. Lektura nie dla każdego – jeśli szukasz wartkiej akcji, wielowątkowej fabuły i rzeszy skomplikowanych postaci lepiej sięgnij po coś innego. W „Zakłamanym życiu ...” młoda Giovanna przypadkowo słyszy, że staje się podobna do swojej ciotki Vittorii, której nigdy nawet nie widziała. Po tych słowach jest mocno zdeterminowana, aby ciotkę poznać. Pomimo początkowego sprzeciwu rodziców, zwłaszcza ojca, który ze swoją siostrą Vittorią, od dawna nie utrzymuje kontaktów, godzą się na spotkanie. W ten sposób Giovanna wkracza w przemysłowe dzielnice Neapolu i poznaje rodzinę ojca ze słynna ciotką na czele. Vittoria jest charyzmatyczna i mówi głośno co myśli, budzi skrajne emocje. Takie zachowanie jest dla młodej dziewczyny, wychowanej w inteligenckim domu, bardzo pociągający, zaczyna odwiedzać ciotkę i całą rodzinę coraz częściej. Zaprzyjaźnia się z rówieśnikami, przeżywa pierwszą miłość, oczarowanie mężczyzną, który niestety nie jest nią w ogóle zainteresowany. W Giovannie budzi się rozczarowanie światem, szkołą, dorosłymi a zwłaszcza rodzicami. Tylko książki pozostają w kręgu jej największego zainteresowania. Dzięki temu jej wypowiedzi są klarowne, ma wyrobioną opinię na wiele tematów, ale też wiele wątpliwości co do otaczającego ją świata. Między wierszami możemy zobaczyć różnice klas a także to jak mieszkańcy biednej dzielnicy robią wszystko, żeby się z niej wydostać. Wszystko to napisane jest oczywiście pięknym językiem i choć akcja nie jest porywająca wprost nie można się oderwać od tej pozycji. Przemyślenia nastolatki niejednokrotnie przypominają mi moje własne, choć wiek już raczej dojrzały. Genialna książka!