Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "coraz kamien no nic", znaleziono 113

Nie potrafię opisać satysfakcji, jaką czuję człowiek, który sam obsadził swój ogród i się nim opiekował(...) Który uczynił choćby skrawek ziemi piękniejszym, niż go zastał.
Ktoś, kogo znałam przed laty powiedział mi kiedyś, że strach to drzwi do możliwości.
Ktoś, kto nagle został zwolnony z odpowiedzialności za drugiego człowieka, wcale nie czuje się wolny - jest zagubiony jak dryfująca bez celu łódź.
Nie można za wszystko obwiniać rodziców czy dzieci. Większość ludzi robi, co w ich mocy. Nistety to czasami za mało.
Czytanie kształtuje człowieka. Krajobraz książkowy jest poniekąd bardziej prawdziwy od tego za oknem. Nie znika, gdy traci się go z oczu, jest zapisany pod powiekami.
Mądry przyjaciel powiedział jej kiedyś, że ludzie nie zmieniają się z wiekiem, stają się tylko starsi i smutniejsi.
Skłonność do samokrytyki to jedno, a paraliż analityczny to zupełnie coś innego.
Istnieje różnica między romantyczną nostalgią a prawdziwym życiem.
Sytuacja człowieka jest zawsze inna, niż mogłoby się zdawać.
Każdy zegar jest wyjątkowy - powtarzał. - I tak jak twarz u człowieka, tarcza zegara, niezależnie od tego, czy jest ładna, czy nie, stanowi tylko maskę za którą skrywa się mechanizm.
Odkryłam, że strata pozostawia w człowieku dziurę i że dziury te trzeba czymś zapełnić. Taka jest naturalna kolej rzeczy.
Sztuka iluzji polega głównie na tym, by wiedzieć, co ludzie chcą zobaczyć, i zadbać o to, by to zobaczyli.
Prawda zależy od tego, kto opowiada historię.
Ludzkość wykazywała się pychą,ignorując umysły i słowa przedstawicielek płci pięknej.
Kiedy człowiek sam nie może udać się w odwiedziny, rozpaczliwie wyczekuje gości.
(...) ludzie mają brzydki zwyczaj podlegania ciągłym zmianom. Odchodzą. Umierają. Miejsca są bardziej trwałe. Nawet jeśli zostanie zniszczone, można je odbudować. Nawet ulepszyć. Na ludziach nie można tak polegać, nie zawsze będą ci towarzyszyć.
(...) czy jest taka chwila, kiedy nawet najbardziej cierpiący człowiek, który stracił kochaną osobę, zostawia za sobą cierpienie.
Człowiek nie zapomina krajobrazów dzieciństwa.
Czasem możemy kochać tylko z daleka.
Kiedyś ludzie zachowywali swoje historie dla siebie. Nie przychodziło im do głowy, że mogłyby kogoś zainteresować. Teraz każdy pisze pamiętnik, walcząc w konkursie na najgorsze dzieciństwo, najbardziej okrutnego ojca.
Szczęście rośnie na naszych własnych poletkach, nie zrywa się go w ogrodach obcych ludzi.
Pod względem dyskrecji nikt nie może się równać z angielskim służącym.
W czasie zaciemnienia ukazywało się mnóstwo gwiazd, to była jedna z najpiękniejszych rzeczy związanych z wojną.
Nie można się cofnąć w czasie, to tylko pobożne życzenia, ale jest inne wyjście, czyli droga do przodu.
Dom jest magnesem, który przyciąga z powrotem nawet najbardziej oddalone dzieci.
Prawdziwy przyjaciel jest jak światło w mroku.
Strata pozostawia w człowieku dziurę i że dziury te trzeba czymś zapełnić. Taka jest naturalna kolej rzeczy.
Na pierwszy rzut oka fotografie tworzą pianę białych twarzy i spódnic pośród morza sepii, lecz pamięć sprawia, że jedne z nich nabierają ostrości, a inne się rozmywają.
Pod względem dyskrecji nikt nie może się równać z angielskim służącym.
Przyszłość pragną poznawać tylko ci, którzy są nieszczęśliwi w teraźniejszości.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl