Wyszukiwarka

“chłopcy zyskują poklask za to, za co dziewczęta wypędzane są ze wsi.”

“Sukces budowało się na poglądach znajdujących poklask większości, wsparciu innych i dobrej żonie.”

“Jestem pyszałkiem. Egoistą. Uwielbiam poklask i lubię znajdować się w centrum uwagi. Pragnę chwały.”

“Byliśmy zgraną paczką przyjaciół, a nie outsiderami. Nie potrzebowaliśmy poklasku całej szkoły, żeby czuć się w niej dobrze. Jeśli ktoś chciał, mógł się z nami zaprzyjaźnić. Nie niszczyliśmy nikomu życia.”

“Miłość jest cierpliwa, łaskawa, miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego... (...) Miłość wszystko znosi. Wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.”

“Wolność, jak się okazało, lubi wszystkiego mniej. Wolność jest eremitą, źle się czuje w tłumie. Wolność wbrew pozorom nie przepada za dyskusją, ceni milczenie. Nie zależy jej na poklasku, o nic nie rywalizuje. Lubi ciszę. Nie przypina sobie dzwonków do kapelusza, nie wali kijem w garnek, żeby było słychać, gdy nadchodzi.”

“Słońce chowało się leniwie za ciemną linia lasu, a jego bursztynowy poblask kładł się ospale na nieruchomej wodzie. Spowijał złocistą poświata opuszczoną kapliczkę z tajemniczym bezgłowym świętym, która stała samotnie pośród bagien.”

“W wichrze obrazów widzi ewolucję maszynowej inteligencji: kamienne kręgi, zegary, parowe krosna, tykający mosiężny las zapadek i dźwigni, próżnia schwytana w dmuchanym szkle, elektroniczny poblask w cienkich jak włos włóknach, wielkie układy lamp i przełączników, dekodujące wiadomości zaszyfrowane przez inne maszyny... Kruche, nietrwałe lampy zmniejszają się, stają tranzystorami, obwody się integrują, zwierają w krzem...
Krzem zbliża się do pewnych funkcjonalnych granic...”