“Wśród lasów sterczy samotnie pokościelna wieża, a co się stało z resztą wsi?”
“Dziewczęta w domu Marusarzów traktowano na równi z chłopcami. Wolno było im szaleć w lesie, zjeżdżać zima po śniegu. Najpierw zresztą i one, i bracia używali do tego zjeżdżania... krzeseł.”
“Dość powiedzieć, że Wymazane to jakby kawałek blokowiska z wielkiego miasta postawiony na bagnach i przylegający do lasu. W polu. W próżni. Jakby resztę miasta wymazano.”
“Nie podoba mi się to. Będę wierzyła, że cokolwiek się stanie, przemyślisz to sobie i zdecydujesz się na pozostanie. Bez ciebie ten las nie będzie taki sam. Zresztą, nie wydaje mie się, by było właściwe zaprzyjaźniać się z kimś, a potem tak po prostu znikać. I przyjaźnie mają swoje prawa.”