“"Pomogę Ci Quincy- usłyszałam. Nauczę Cię jak być ocalałą"
" A jeśli nie chcę nią być?"
" Nie Ty o tym decydujesz. Wybór już się dokonał. Nie zmienisz tego, co się stało. Jedyna na co masz teraz wpływ, to jak sobie z tym poradzisz"."”
“Jezioro Greene jest mroczne, nawet kiedy światło wdziera się w jego toń.
Jak trumna z popękanym wiekiem.”
“To jezioro jest mroczniejsze niż zamknięta trumna.”
“Obserwuję jezioro, nieobecna duchem - jak to bywa, kiedy widziało się coś tysiąc razy. Patrzysz, ale jakby jednym okiem. Widzisz wszystko, lecz niczego nie rejestrujesz.
Może to sprawka burbona.
Właśnie sączę trzeciego.
Albo czwartego.
Liczenie drinków - kolejna rzecz, którą robię, gdy odpływam myślami.”
“Znowu chwytam za wiosło i zaczynam wiosłować, aby podpłynąć do ciała. To kobieta, teraz to widzę. Ma długie włosy. Jednoczęściowy kostium kąpielowy odsłania opalone plecy, długie nogi, jędrne ramiona. Unosi się na wodzie jak kawałek drewna, kołysząc się na falach wywołanych przez motorówkę.”
“Sen jest tylko manifestacją poczucia winy i żalu. Nie jest prawdziwy. Nie może mnie zranić.”
“– Zaletą wielkich imprez jest to – powiedziała ni stąd, ni zowąd – że już sam ich rozmiar zapewnia dobry kamuflaż takim introwertykom jak my.”
“Życie jest ciężkie, nie ma sensu temu zaprzeczać. Świat często bywa brutalny i okrutny, a z upływem czasu wydaje się stawać coraz trudniejszy. Presja i niebezpieczeństwa, z którymi muszą się mierzyć dzisiejsze dzieci, są o wiele gorsze niż wtedy, gdy ja byłem mały.”
“W sypialni ponownie sięgam po długopis i notes – jedyne lekarstwo na bezsenność, które faktycznie działa. Dwie terapie temu powiedziano mi, że jeśli coś kłębi się w mojej głowie, nie dając zasnąć, to najlepiej te myśli zapisać. Tym samym pozwalam mózgowi odłożyć myślenie o tym na później, jakbym wciskał mentalny przycisk drzemki. Ten sposób nie zawsze działa, ale lepsze to niż nic.”
“Nie mogę przestać myśleć o naszym dziedzictwie. O tym, co po nas zostanie, gdy odejdziemy. Na ten moment: nic. Ale gdybyśmy mieli rodzinę… Głos Claudii umilkł, co zmusiło mnie do wypełnienia powstałej ciszy. – Jesteśmy rodziną. Ty i ja. – Nie, Ethan – zaprotestowała. – Jesteśmy tylko parą.”
“Kiedyś, gdy odwiedziłem ich krótko po narodzinach Benjiego, zapytałem Russa, dlaczego wcale nie wydaje się zdenerwowany, choć przecież został ojcem.
– O, denerwuję się jak diabli – odpowiedział. – Po prostu zostałem mistrzem udawania, że tak nie jest.”
“– Praca matki nigdy się nie kończy – mówi Trish. Pozostałe kobiety jej przytakują.”
“Chłopcy, którzy odstają od reszty, nie mają lekko.”
“Ethan wie, że całą tę przestrzeń zajęli zmarli, pozostawiając niewiele miejsca dla żywych.”
“– Czego chcesz, synu? – pyta w końcu Fritz.
– Prawdy.
– Z mojego doświadczenia wynika, że ci, którzy twierdzą, że chcą prawdy, w końcu żałują, że nie poprzestali na kłamstwie.”
