Dom po drugiej stronie jeziora

Po ostatniej książce, której akcja kompletnie mnie nie porwała, wreszcie nastąpił przełom! Było zdecydowanie lepiej. Historia od początku mnie wciągnęła i tak pozostało do ostatniej strony. To, co się tutaj zadziało... O rany, jakie zwroty akcji! Kompletnie nie spodziewałam się tego, że cała akcja ruszy w takim kierunku! I mimo, że zakończenie było kompletnie odrealnione - podobało mi się, a to chyba w ostatecznej ocenie liczy się najbardziej. Sager znów wspaniale włada językiem. Pisze tak, że chce się go czytać i czytać. Tworzy ciekawych bohaterów, którzy nie są chodzącymi ideałami. I wszystko to wkłada w genialną i tajemniczą otoczkę. Szczerze polecam!

Po ostatniej nieudanej lekturze książki autora, przyszedł czas na wciągającą historię o domu po drugiej stronie jeziora. Tylko, że nie.

No niestety, to było słabe. Jeśli chodzi o stronę kryminalną, to historia była przewidywalna aż do bólu. Kiedy do tego dołączyły słabe wątki paranormalne, to mnie już całkiem witki opadły.

Nic więcej nie będę pisać, bo nie ma sensu. Moja przygoda z książkami Sagera właśnie się zakończyła.

Do pewnego momentu było fajnie. Potem zaś autora poniosła fantazja

Za każdy razem książki Sagera wywołują wiele emocji wśród czytelników. Podobno można je kocham, albo nienawidzić. Stwierdziłam, że w końcu sama chciałabym stanąć, po którejś stronie, dlatego bez chwili zastanowienia sięgnęłam po jego najnowszy thriller.

Aktorka Casey Fletcher, obecnie „ciesząca się” nadszarpniętą sławą, niedawno została wdową. Straciła męża, który był całym jej światem. Swoje smutki topi w alkoholu i nie potrafi przestać. Jej matka niemalże zmusza ją, aby odcięła się od rzeczywistości, doszła do siebie w domu nad jeziorem, domu, który od pokoleń należy do rodziny aktorki. Jej codziennością stają się używki, napoje wysokoprocentowe i podglądanie sąsiadów, co doprowadza do sytuacji, w której Casey zaczyna własne śledztwo, ponieważ uważa, że jej nowa znajoma zniknęła w dziwnych okolicznościach.

Już na samym początku zostałam oczarowana miejscem, w którym rozgrywa się akcja. Jezioro, stary drewniany dom, cisza, spokój i tylko kilku sąsiadów, którzy nie są nachalni, albo w ogóle ich nie ma. Ile bym dała, żeby wyjechać do takiej głuszy, zaszyć się na werandzie z książką w ręku, patrzeć na spokojną taflę wody i odpoczywać. Casey też miała taki plan…. nic jednak z tego nie wyszło. Kiedy okazuje się, że Katherine zniknęła akcja przyspiesza. Podejrzenia rzucane są z wielką intensywnością na męża zaginionej. Prawdą jest, że wiele na to wskazuje, a aktorka nawet nie zdaje sobie sprawy jak to wszystko się jeszcze pogmatwa.
Podążając za biegiem z...

Znana aktorka, Casey Fletcher po śmierci męża zaszywa się w swoim domu nad jeziorem. Otoczona lasami, kameralną obecnością sąsiadów i wody, topiąc smutki w alkoholu, przeżywa stratę najbliższej osoby. Jej życie zmienia się w momencie wyłowienia z jeziora kobiety mieszkającej w willi po drugiej stronie brzegu. Od tego momentu wiedziona złymi przeczuciami Casey, zaczyna obserwować dom kobiety i jej męża, w którym dochodzi do niepokojących epizodów.

Teraz to ja już wiem, skąd tyle skrajnych opinii na temat tej książki! Do pewnego momentu trzymająca w napięciu akcja prowadzona jest jak w klasycznym thrillerze psychologicznym. Jednak dzieje się tak tylko do czasu, w którym z twojego gardła nie zacznie wyrywać się głośny, trzyliterowy skrót zaczynający się od wielkiego W a kończący ogromnym znakiem zapytania i oznaczający totalne zaskoczenie pomieszane z dezorientacją. Muszę szczerze przyznać, że nie byłam przygotowana na taki obrót wydarzeń. Czy on mi się podobał? Nie wiem. Powiem tak: nie przepadam za wplataniem elementów mało realistycznych do fabuły gatunków typu thriller, ALE! ale nie mówię im też stanowczego nie. Oczywiście wolę twarde fakty i dobre argumenty, jednak w przypadku tej książki taki plot twist, jaki został zaserwowany, bardzo tu pasuje. Przede wszystkim wyłamuje się z klasycznych ram thrillera psychologicznego, z trójkątem, małżeństwo i ktoś z zewnątrz w roli głównej.

Tę książkę czyta się naprawdę dobrze. S...

Trochę obawiałam się tej lektury, bo o ile Wróć przed zmrokiem bardzo mi się podobało! Kolejna książka nadal była dobra, następna już tylko przeciętna. Mimo wszystko miałam cichą nadzieję, że jednak skala znów pójdzie w górę. Niestety trochę się przeliczyłam. Dla mnie znów było dość przeciętnie, z minusem nawet.

Książka dość długo się rozwija, akcja jest bardzo spokojna, tak naprawdę spora część fabuły to picie, głównie burbona przez hmm, chwilowo niepracującą, wiecznie nietrzeźwą aktorkę i podglądanie nowych sąsiadów przez lornetkę.
Casey i Katherine szybko zdają się zaprzyjaźniać, kiedy ta druga nagle znika. Casey chce zrozumieć co się stało.

Odludzie, jezioro, tylko kilka domów wokół niego i tajemnicze zaginięcie kobiety, to mogłoby być dobre! Ale, dla mnie coś tu nie pykło.

Pod względem psychologicznym, postać Casey jest w sumie ciekawa, ale wiele rzeczy można zrozumieć nie wcześniej niż w końcówce książki, sama akcja ma jakiś większy zryw i zwrot po stronie 300, to mocno późno, mniej cierpliwy czytelnik może nawet nie dać jej tej szansy żeby tego doświadczyć .Jasne, wcześniej jest kilka mniejszych zwrotów akcji, na mnie nie robiły one jednak jakiegoś szczególnego wrażenia, a moment kiedy czułam jakiś niepokój, był naprawdę krótki. I mówię to ja, hasztag tchórz.
Autor wplata wątek paranormalny, ale ja jakoś tego wszystkiego tu nie kupiłam, wydawał mi się bardziej śmieszny niż przerażający.

Mimo wszystko, wiem, że wielu osob...

Casey Fletcher nie może dojść do siebie po tragicznej śmierci męża. Kobieta szuka pocieszenia w alkoholu i zatraca się coraz bardziej w rozpaczy, co doprowadza do tego, że traci pracę. Ukojenia szuka w miejscu, gdzie umarł jej mąż. Dni spędza pijąc i podglądając sąsiadów, w tym małżeństwo z domu po drugiej stronie jeziora.

Casey ma okazję osobiście poznać piękną eks modelkę w niecodziennych okolicznościach, ratuje bowiem Katherine przed utonięciem.

To spotkaniu zapoczątkuje ciąg zdarzeń, które doprowadzi do ujawnienia wielu tajemnic i skrywanych głęboko sekretów.

Czytałam trzy ostatnie książki autora i przypadły mi one do gustu. Jak było z tym razem? Czytałam kilka opinii przed lektura i faktycznie tutaj akcja długo się rozkręca. Autor długo kazał nam czekać na TEN moment, na zwrot akcji, który wywraca wszystko do góry nogami.

Autor podsuwa różne tropy i trzeba przyznać, że umie zamącić. Niespodziewane zwroty akcji, napięcie, miejscowe legendy, tajemnice to wszystko jest - choć jak już pisałam, trzeba uzbroić się w cierpliwość.

Nie wiem czy wynika to z faktu, że wiedziałam z przeczytanych wcześniej recenzji, że takie zwroty akcji nastąpią, ale ten dość długi "wstęp" w ogóle mnie nie znużył.

Nie jest to może najlepsza książka autora, ale nie żałuję poświęconego jej czasu.

Czar i urok pierwszej książki polega na tym, że czytamy wszystkie kolejne licząc na powtórzenie tych samych emocji i doznań.

Riley Sager przyzwyczaił nas do nawiedzonych domów, straszyć może zarówno na odludziu jak i w zatłoczonym apartamentowcu. Teraz przyszła kolej na kolejne nawiedzone miejsce.
Tym razem autor zaprasza nas do poznania opowieści o jeziorze mroczniejszym niż zamknięta trumna, atramentowej toni ciemniejszej od grobu z czarną otchłanią na dole, lepiej się w nim nie przeglądać.
Historia iście z horroru.

Dawno nie czytałam już żadnego tak mrocznego thrillera I choć nie urzekł mnie od pierwszych stron to bezapelacyjnie zrobił na mnie wrażenie.
Jeśli szukacie tu wartkiej akcji, dynamizmu, w którym co kilka stron będziecie przecierać oczy ze zdumienia u Sagera tego nie znajdziecie. Co wcale nie oznacza, że thriller nie jest ciekawy, bo nie raz autor zmyli nam ścieżki.

Zakończenie bezdyskusyjnie się broni, choć w stosunku do reszty książki dzieje się tu moim zdaniem aż nazbyt wiele. Kulminacja zdarzę przyspiesza do tego stopnia, że ciężko złapać oddech, ale Sager przyzwyczaił nas, że ma być zaskakująco i widowiskowo.

Dom po drugiej stronie jeziora stawiam od tej pory na drugim miejscu, zaraz tuż obok Wróć przed zmrokiem.

To miała być świetna powieść, taka na jeden, góra dwa wieczory, nieodkładalna i wciągająca. A tu - wielkie rozczarowanie.

Książki autora, te pierwsze, bardzo mi się podobały, dlatego każdą nową traktuję jako okazję do przeczytania czegoś fajnego. Tylko czemu to wszystko zaczęło iść w złą stronę?
Główna bohaterka to alkoholiczka, która całe dni spędza na podglądaniu sąsiadów i piciu. Jest irytująca. Pewnego dnia zauważa coś dziwnego w domu na przeciwko i postanawia dowiedzieć się czy ta sytuacja ma coś wspólnego z zaginięciem sąsiadki. I może rzeczywiście to był jakiś pomysł na ciekawą fabułę, ale to że główna bohaterka jest ciągłe pijana wywołuje raczej efekt odwrotny od zamierzonego.

Czytałam i czytałam, nudziłam się, aż w końcu nadszedł ten moment na który wszyscy czekali, i to już przelało kielich goryczy. No chyba, że ktoś lubi mętne wyjaśnienia i wątki paranormalne. Mnie się totalnie nie podobało.