Tylko przetrwaj noc

"Tylko przetrwaj noc" to najnowsza propozycja od Rileya Sagera.

Odkąd dwa miesiące temu zginęła najlepsza przyjaciółka i współlokatorka, Charlie nie jest sobą. Osobie z tak bogatą wyobraźnią niewiele trzeba by zwariować, zwłaszcza że morderca wciąż przebywa na wolności. Po długich przemyśleniach dziewczyna podejmuje decyzję o opuszczeniu kampusu. W podróż do domu wybiera się z nowo poznanym Joshem.

Choć dzieje się całkiem sporo i w dość zawrotnym tempie, bowiem w przeciągu zaledwie jednej nocy, to jednak historia nie wciągała, tak jak tego oczekiwałam. Owszem klimat był nieco złowieszczy, a leciutkie napięcie pojawiło się dopiero w 1/3 historii, gdy Charlie przyłapuje Josha na kłamstwie. Pod koniec następuje nieoczekiwany plot twist i zakończenie, którego zdołałam się domyślić, jednak jest więcej wątków, które budziły moje wątpliwości.
Zachowanie Charlie od początku nie wydaje się racjonalne: ucieka przed realnym zagrożeniem, jakim jest grasujący w miasteczku studenckim nieuchwytny Kampusowy Zabójca, i robi to z pomocą człowieka, którego w ogóle nie zna, mimo, iż mogłaby wyjechać kilka dni później ze swoim chłopakiem. Owszem strach czasem popycha nas do absurdalnych zachowań, ale to nie tego typu sytuacja. Ogólnie dziewczyna jest barwną i ciekawą postacią, z trudną historią: straciła oboje rodziców w wypadku samochodowym. Zafiksowana na punkcie filmów w swojej głowie tworzy różne sceny, które znaczenie odbiegają od rzeczywistych wydarzeń. Jej psychi...

Życie Charlie w ogromnym stopniu skupia się na filmach, dochodzi także do tego, że jej życie staje się niczym kadr z filmu..

Charlie decyduje się opuścić swoją uczelnię na ukochanym kierunku. Podjęła taką decyzję, kiedy to jej przyjaciółka padła ofiarą morderstwa. Ma ogromne wyrzuty sumienia, a sytuacja jaka się między nimi wydarzyła nie daje jej o sobie zapomnieć. Tak pod tablicą ogłoszeń spotyka Josha, nieznajomego chłopaka, który oferuje jej podwózkę, a sam udaje się w kierunku Ohio.
Kiedy to dochodzi do wspólnej długo zapowiadającej się podróży, dziewczyna zaczyna mieć obawy i podejrzewa, że Josh może być poszukiwanym mordercą z kampusu..

Kolejna świetna książka pióra Rileya Sagera. Autor ma to do siebie, że tworzy niebywałe i pogmatwane thrillery psychologiczne, a czytelnik ma niesamowitą przyjemność z czytania. Tym razem Sager umieścił główną bohaterkę w zamkniętej przestrzeni samochodu, ale to co stworzył budując jej postać przeszło moje oczekiwania. Życie to film. I to dosłownie, ponieważ dziewczyna pasjonuje się tą dziedziną kultury, a wręcz sama ma dar do wizualizacji sytuacji jaka ją otacza. Mianowicie w pewnym momencie, sama już nie wiedziałam co jest 'prawdą', a co fikcyjną wyobraźnią bohaterki. Zakończenie książki jak zwykle na plus, ponieważ po raz kolejny dałam się zaskoczyć i zupełnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Początek jest dość spokojny, jednak decyzje podjęte przez bohaterkę mogą na wstępie szokować, później sporo...

Ciężko mi to pisać ale to najgorsza książka jaką przeczytałam tego roku. Tym bardziej, że czytałam inne jego książki i byłam zadowolona.

Charlie,po brutalnej śmierci swojej przyjaciółki,postanawia opuścić studia i wrócić do domu. W podróż udaje sie autostopem z nieznajomym w środku nocy.
Czy uda jej się dotrzeć do celu...?

Długo zabierałam się do napisania o tej książce. Jedyny pozytywny punkt w tej powieści to: historia!! Tak, sam pomysł na taką historię, a dokładnie MOTYW działania sprawcy, jest bardzo dobry i bardzo interesujący ale niestety ,jego realizacja to jakiś koszmar.

Po pierwsze, kto o zdrowych zmysłach decyduje się na jazdę samochodem nocą z nieznajomym?! Przecież to absurdalny pomysł i to jeszcze w obecnych czasach. Dziewczyna dźwiga na swoich barkach trumę śmierci swojej przyjaciółki oraz rodziców a jej kochający chłopak bez problemu przyklaskuje pomysłowi takiej podróży. A co tam, niech jedzie.
Po drugie,nie rozumiem zachowania tej dziewczyny. Jej bezmyślność sprawia, że tracę wiarę w ludzkość! Boi się faceta, ma wątpliwości co do jego intencji i wielokrotnie łapie go na kłamstwie, wiele razy miała okazję uciec a jednocześnie zachwuje się jak męczenniczka...nic to, jadę dalej, trudno najwyżej umrę. Słabe to bardzo!! To ma być thriller psychologiczny?!
Może z racji zawodu podeszłam do książki inaczej, bardziej z dystansem i może to mnie zgubiło. Ta książka nadaje się jako przykład analizy przypadku dla studentów medyc...

5 gwiazdek tylko ze względu na to, że lubię autora. Ta książka jest według mnie klapą... I mówię to z ogromnym bólem serca! Bo to mogło być bardzo dobre, a wyszło jak wyszło... Ile kwestii mnie denerwowało! Irytująca bohaterka podejmująca głupie decyzje działała mi na nerwy przez całą historię. Miał być klaustrofobiczny i niepokojący klimat - ja go absolutnie nie czułam... Irracjonalne zwroty akcji, swego rodzaju przewidywalność, brak poczucia strachu psuło mi zabawę i rozrywkę. Plusem był fakt, że słuchałam tej powieści w audio. Dzięki temu nie mam poczucia straconego czasu. Chociaż nie ukrywam, narracja trochę mnie irytowała, w audiobooku brzmiała jak audiodeskrypcja. Nie jestem fanką takiej narracja, zwłaszcza gdy słucham książki w audio. Miałam dać 4 gwiazdki, ale daję gwiazdkę więcej z sympatii do twórczości autora.

W życiu nie lubię niespodzianek, za to książkach już tak, dlatego jestem pozytywnie zaskoczona, że "Tylko przetrwaj noc" dało mi sporo nieoczekiwanych wrażeń. Pierwsze zaskoczenie - historia podróży Charlie z nieznajomym rozgrywa się w kilka godzin, kolejne, że wydarzenia mają różną ekspresję. Przez większą część opowieść jest niepokojąca, klimatyczna, i hermetyczna. Zimna noc, pusta autostrada, tajemniczy kierowca, który być może jest seryjnym zabójcą i kobieta niekompatybilna ze swoimi emocjami, a właściwie to z poważnymi problemami psychicznymi. Rozchwiana i niestabilna. Klaustrofobiczne miejsce akcji tworzy miejsce do domysłów i przerażających interpretacji. Pytanie na ile są one prawdziwe, i to jest świetne. Pierwsze skrzypce gra Charlie, którą można lubić albo nienawidzić, jej przedziwna osobowość wzbudzała we mnie sympatię, w jej szaleństwie była metoda, chociaż przebić się przez wyobrażenia bohaterki nie było łatwo. Tak naprawdę konwencja tej książki pozwala założyć, że finał będzie nie taki, jak się spodziewamy, to też jest w porządku, tyle że koniec podróży nastąpił w iście hollywoodzkim stylu z nieprawdopodobnymi twistami. Strasznie mnie to raziło, już pominę, że motywacje niektórych postaci były według mnie nieuzasadnione. To odczucie znacznie obniżyło ocenę tej powieści, ale że podobał mi styl pisania autora, sugestywny i lekki, to chętnie przeczytam jego inne książki, tym bardziej że "Tylko przetrwaj noc" należy podobno do tych słabszych pozycji.

Muszę szczerze i obiektywnie przyznać, że poczułam lekkie rozczarowanie. Poprzednie książki autora oceniałam bardzo wysoko, mocno przypadły mi do gustu. Jednakże ta w mojej opinii jest najsłabszą pozycją. Choć to co działo się w fabule „obserwowało” się z ciekawością i z pewną dawką niepewności, niepokoju to niestety czegoś mi w niej zabrakło. Fakt, czytelnik znajdzie w niej nieoczekiwane zwroty akcji, nieprzewidywalne powiązania i zbiegi okoliczności ale nie miała w sobie ona czegoś co akurat mnie by porwało, skupiło moją uwagę na tyle, że powiedziałabym „wow”. Akcja dzieje się swoim charakterystycznym, powolnym i niewymuszonym tempem. Można się bez problemu wczuć w daną scenę. Nie ma jednak tego specyficznego bodźca, który autor przekazuje w pozostałych swoich książkach. Bohaterowie to bardzo ciekawe i specyficzne, charakterne postacie, które mam wrażenie, że w pewnym momencie zniknęły i zostały stłumione w zalążku. Nie zmienia to jednak faktu, że książkę czytało się przyjemnie i dość szybko, a ja nadal będę sięgać po twórczość autora. Szkoda tylko, że potencjał tej historii nie został w pełni wykorzystany przez jego zdolne pióro.

Dziewczyna, morderca i wspólna podróż. Co może pójść nie tak?

Prawie wszystko, niestety. Jestem zaskoczona, bo już miałam przyjemność poznać jeden tytuł autora i tu mam wrażenie, jak by pisał ktoś inny. W tej książce jest wszystko, co mnie irytuje: niezbyt lotna - że się tak posłużę eufemizmem - bohaterka, przewidywalne zakończenie, brak napięcia, chaos. Miałam wrażenie, że autor nie mógł się zdecydować który kierunek obrać, więc w każdym poszedł po trochu. Język powieści mi nie podszedł, bo np. bohaterka mówi o kimś, że był zbyt idealny, ale musiała przymknąć oko na pewne jego wady. To był idealny czy nie? Ja nie łapię.

W opisie obiecano mi klimat lat 90. Na obiecankach się skończyło, bo włączenie płyty Nirvany to jeszcze nie jest zbudowanie klimatu.

No cóż, to nie jest książka dla mnie po prostu.

Charlie dręczona przez wyrzuty sumienia postanawia uciec z uczelni i wrócić do domu, przynajmniej na jakiś czas. Śmierć przyjaciółki, za którą się obwinia nie pozwala jej zaznać spokoju. Dziewczyna postanawia skorzystać z możliwości transportu na który natknęła się na tablicy ogłoszeń. Charlie zdaje sobie sprawę, że nie zna tego mężczyzny, a na wolności przebywa Kampusowy Zabójca. Nic jednak nie wskazuje na to, by ten uroczy, przystojny i młody człowiek był groźny. W trakcie podróży zaczynają się dziać dziwne rzeczy, a dziewczyna nie wie już co jest prawdą, a co tylko filmem w jej głowie. Coraz więcej szczegółów wskazuje na to, że Josh nie jest tym za kogo się podaje. Najważniejsze by zachować spokój i przetrwać tą noc.

"Tylko przetrwaj noc" to moje drugie spotkanie z piórem autora. Wiedziałam czego się spodziewać i ani trochę się nie zawiodłam. Książka podobała mi się głównie dzięki napięciu w niej zawartym. Wyobraźcie sobie, napisać książkę, której akcja dzieje się w przeciągu jeden nocy i zrobić to tak, by nie zanudzić czytelnika. Tu właśnie tak jest. Dzieją się dziwne rzeczy, momentami nie wiemy czy to czego obecnie jesteśmy świadkami jest prawdą, czy fikcją.
Bardzo lubię thrillery, gdzie tak naprawdę nic nie jest oczywiste.
Świetnym sposobem na urozmaicenie historii jest problem z jakim zmaga się Charlie. Momentami traci kontakt z rzeczywistością, a jej mózg wyświetla własną wersję zdarzeń. Dziewczyna jest miłośniczką kina i naprawdę się na tym z...

Poprzednie i jednocześnie pierwsze spotkanie z autorem pozostało w mojej pamięci na bardzo długo. Nic więc dziwnego, że bez wahania chwyciłam za “Tylko przetrwaj noc”. Problem w tym, że postawiłam poprzeczkę bardzo wysoko i… No właśnie. Ta historia nie podołała, a ja już Wam piszę dlaczego. Zacznijmy od tego, że fabuła intrygowała mnie od momentu, gdy przeczytałam opis. Całość osadzono w czasach sprzed telefonów komórkowych, co dodaje fajnego smaczku. Za to duży plus! Akcja toczy się w wyjątkowo hermetycznym środowisku — we wnętrzu samochodu — a więc ma ogromne predyspozycje, by z marszu wkraść się w moje łaski. Tylko że nie ma iskier, nie ma niepokoju i ogólnie tak jakoś wieje nudą. A okazji, by poczuć przyjemne napięcie, było wiele… Polubiłam się z Charlie, główną bohaterką, która nie pozostaje bierna wobec zaistniałej sytuacji. Wielokrotnie wykazuje się ogromną odwagą i logiką. Charlie ma jednak pewną cechę, która dosyć mocno mi wadziła. Chyba nie do końca lubię, gdy rzeczywiste wydarzenia mieszają się z fikcją wytworzoną przez umysł bohatera. Nie raz czułam się sfrustrowana. Coś drgnęło we mnie dopiero pod koniec książki. Akcja nabrała tempa, stało się wiele nieoczekiwanych i zaskakujących rzeczy, na całą historię padło nowe światło. Tylko że czekałam na to przez 3/4 książki, a na koniec i tak nie poczułam się w pełni usatysfakcjonowana. Spędziłam z tą lekturą dobre kilka godzin i to takie przykre, że nie targały mną właściwie żadne emocje. Kolejny raz moje wysokie o...

o już trzecia przeczytana przeze mnie książka autorstwa Riley Sager, tym razem zatytułowana „Tylko przetrwaj noc”. Dwa poprzednie tytuły ogromnie mi się podobały, więc z wielką przyjemnością sięgnęłam po tę historię. Niestety nie była tak dobra jak poprzednie, jednakże nie znaczy to, że była zła. Podobała mi się, jednakże nie tak bardzo jak poprzedniczki.

Lata dziewięćdziesiąte, Stany Zjednoczone. Charlie podróżuje samochodem z chłopakiem, jadą w tę samą stronę. Na początku wszystko wydaje się być normalne, jednak po pewnym czasie spędzonym w jednym samochodzie Charlie zaczyna mieć wątpliwości co do moralności Josh’a. W tym obrębie grasuje Kampusowy morderca. W głowie Charlie zaczynają się snuć dziwne teorie, ma wrażenie że jedzie właśnie z mordercą jednym samochodem, a dróg ucieczki jest niewiele, właściwie żadnej. Pusta, ciemna droga I oni razem. Kto wyjdzie z tego żywy?

Mroczna, tajemnicza fabuła zaciekawiła mnie od pierwszych stron. Chociaż sama akcja rozkręcała się dosyć długo i z niecierpliwością czekałam na ten punkt kulminacyjny. Kiedy zaczęło się dziać robiłam wielkie oczy ze zdziwienia. Czasami gubiłam się, bo nie wiedziałam już co jest prawdą, a co wymysłem bohaterki. Przez to czułam się troszkę zdezorientowana. W ogóle uważam zachowanie Charlie za trochę absurdalne, bo kto wsiada w tak długą podróż z obcym facetem, w nocy i po zabójstwie swojej przyjaciółki? To najgłupsza decyzja jaką można podjąć. No powiem szczerze, że okropnie mnie to zir...

Tylko przetrwaj noc, to druga książka autora, jaką miałam okazję czytać czy raczej tym razem słuchać, bo ostatecznie zdecydowałam się na wersję audio. Przyznaję, że gdzieś tak po godzinie słuchania przeszło mi przez myśl, że trochę to nudnawe i że dobrze, że wybrałam audio, bo czytanie by mnie zmęczyło.
Jak można się domyślić, większość akcji książki dzieje się podczas jednej nocy.
Po tym jak jej przyjaciółkę zamordował tzw. Kampusowy Morderca, Charlie, zmęczona poczuciem winy, wyrzutami sumienia chce tylko jak najszybciej wrócić do domu. Przerwać studia, uciec. Przy tablicy ogłoszeń trafia na Josha, młodego mężczyznę, który proponuje, żeby zabrała się z nim. Obcego mężczyznę. Na kampusie. Jechać nocą. Podczas gdy wszystko naokoło krzyczy uważaj na siebie!
Na dobrze, wcale nie jesteś głupia, dziewczyno, wcaaale.
Jadą, rozmawiają, a jakiś głosik w głowie Charlie mówi, że z tym "wcale" tylko żartował. To prawie jakby podała się mordercy na tacy! Pojawia się coraz więcej znaków ostrzegawczych...
Sama Charlie jest dość specyficzna. Czasem naprawdę ciężko ją ogarnąć.
Dużą rolę w książce odgrywają filmy, jest tu naprawdę sporo odniesień do różnych tytułów i aktorów, zresztą nic w tym dziwnego, bo dziewczyna kocha filmy i wszystko co z nimi związane. W jej głowie pojawiają się też czasem "mentalne filmy", którymi...autor potrafi nieźle namieszać w głowie nam!
Kilka naprawdę całkiem dobrych zwrotów akcji! Po tym początkowym trochę nudnawym wstępie, ro...

... Tę jazdę przeżyje wyłącznie jedno z nich.

Listopad 1991roku.
Charlie to studentka, która w czasie trwania semestru chce uciec z uczelni, po tym jak jej przyjaciółka została zamordowana.
Trafia na ogłoszenie Josha z ofertą transportu,który również zmierza w kierunku Ohio.
Nie znali się wcześniej, a teraz przyjdzie im spędzić ze sobą czas w drodze do celu.
Nie pomagają w tym komunikaty w radio o zdrodni Kampusowego Zabójcy.
Atmosfera robi się gęsta, a Charlie podejrzewa, że Josh nie jest tym za kogo się podaje.
Czy przetrwa noc?

Początek książki zaczął się obiecującą. Lata dziewięćdziesiąte, mglisty widok samotnej autostrady, do tego auto z tajemniczym kierowcą . Klimat gotowy do naprawdę mrocznej historii w stylu Kinga. No niestety im dalej tym nudniej. Większa część historii jest przegadana w sposób monotonny. Te rozkminy bohaterki, te jej filmowe wstawki,męczące.
Jedynie zakończenie uratowało tą historię, chociaż autor nieźle poleciał.
Nie znajdziecie tu zawrotnej akcji, ale książka nie jest zła.
"Tylko przetrwaj noc" było moim pierwszym spotkaniem z piórem autora. Dwie poprzednie czekają na półce i mam nadzieję, że o wiele bardziej mnie zaskoczą i dostarczą więcej emocji.

" - Zaraz wra­cam – mówi Char­lie, choć nie jest to żaden pew­nik. Nie­wy­klu­czo­ne, że po­sta­no­wi nie wsiąść do tego sa­mo­cho­du już nigdy wię­cej. Ist­nie­je też inna moż­li­wość: że zgi­nie, zanim tę de­cy­zję po­dej­mie."
Kolejna książka od Riley Sagera upewniła mnie w przekonaniu, że znalazłam kolejnego "mojego" autora, którego będę czytać w ciemno.
"Tylko przetrwaj noc" to historia, która podzieli czytelników, jedni, jak ja, będą nią zachwyceni, drudzy mocno zawiedzeni.
Przez większość czasu nie wiemy, które wydarzenia dzieją się naprawdę, a które są tylko projekcją filmową w głowie głównej bohaterki. Poszczególne wątki cały czas się zmieniają, co sprawia, że to czego byliśmy pewni w poprzednim rozdziale, w następnym nie ma już znaczenia. Wiem, brzmi chaotycznie, ale uwierzcie mi w tym szaleństwie jest metoda, a wraz z rozwojem akcji, cały ten rozgardiasz nabiera sensu. I mimo iż przewidziałam kto jest zabójcą dosyć wcześnie, to i tak bawiłam się świetnie.
Podobało mi się tutaj absolutnie wszystko, oryginalność fabuły i jej forma, nieustający niepokój jaki towarzyszył mi podczas lektury, no i oczywiście zakończenie, które moim skromnym zdaniem było perfekcyjne.

Trzecia książka autora i niestety najsłabiej wypadająca w porównaniu.
Mamy rok 1991, gdy do samochodu, z nieznajomym wsiada Charlie, dziewczyna pokiereszowana przez życie. Wszystko wskazuje na to, że ten nieznajomy to seryjny morderca. Charlie musi przetrwać noc.

Miał być klimat, gęsta atmosfera, jednak dla mnie całkowicie niewyczuwalna. Główna bohaterka okazuje się być bardzo naiwną dziewczyną, której zachowanie mocno mnie irytowało. Przez większość czasu też nic się nie dzieje. Dwójka ludzi jedzie samochodem, próbując zająć się rozmową. Nie ma napięcia, dreszczu emocji, a autor mocno nas wkręca. Aż do ostatniej strony. Nikt nie jest tym, za kogo się podaje, a zakończenie, chociaż zaskakujące, nie miało tego "czegoś".

To nie jest historia na miarę "Wróć przed zmrokiem", bo tutaj trochę wiało nudą, jednak jeśli ktoś lubi klimat retro i niejasną fabułę, to to może być historia dla niego.

𖦹 Ta książka bardzo mnie zawiodła, bo znam twórczość autora i spodziewałam się czegoś naprawdę dobrego, a dostałam... no właśnie.

𖦹 Fabuła i plot twisty są bardzo przewidywalne. Wydaje mi się, że widziałam kilka filmów, w których schemat był podobny (dwie osoby jadą samochodem, jedna okazuje się przestępcą i później dzieją się jakieś nieprzewidywalne sytuacje).

𖦹 Jak już jesteśmy przy filmach, główna bohaterka często łapie odklejki, które nazywa ,,filmami", nie wiem dlaczego autor postanowił to tak skomplikować, skoro wystarczyło powiedzieć, że się zamyśla, na to samo wychodzi, a brzmi realniej.

𖦹 Zachowania głównej bohaterki były dziwne? Nierealistyczne? Myśląc, że jest w niebezpieczeństwie i mając okazję do ucieczki albo poinformowania kogoś o tym, nie robiła nic.