Wyszukiwarka

“Morze łagodnie otula człowieka swoją wonią, podmuchem soli, pajęczyną ingrediencji, które działają leczniczo na duszę.”

“"Myślałby, kto, że szczęście rośnie jak trawa w Toskanii. To niedorzeczne. Nie ma takiego miejsca na świecie, które potrafi przemienić nieszczęśliwą duszę. Żadne słońce, powietrze, morze, łąka ani góry, ani mała urocza wioska tego nie zrobią. A już na pewno inny człowiek".”

“[…] ale jak pozostawić na własnym ciele morze łez? Miała wrażenie, że wycierając twarz, usuwa wszystkie te przykre wspomnienia. One wyryły się nie tylko w jej umysł, ale też w serce i duszę. Myśli wypełniły jej wnętrze. Nie słuchały jej. Czasem nie można się było od nich odpędzić. Wchodziły, a wręcz wpychały się do jej umysłu bez pozwolenia i wbrew niej.”

“Zabierają go fale i poniosą dalej, ku Modron, Pramatce. Wszystko pochłonie morze: doczesne troski, obawy, zazdrość i nienawiść, przeszłe miłości i przyjaźnie. Woda oczyści jego duszę, zerwie więzy z tym światem, nim wstąpi na ostatnią z dróg. Niech odpłynie wolny w ramiona Modron. ”

“Na wszystkie diabły tłoczące się w piekle ludzkiej duszy! Wszystko juz zapominacie! Całuję siostrę, klękam przed kochanką, pociągam w zakurzoną głębię najobskurniejszego z moich zakątków ludzkie i boskie zarazem wyobrażenie o miłości. O utracona i odnaleziona! O ukochana! Chodź, niech cię przycisnę do swego starego i półmartwego serca! Niech się położę na twoim słodkim i śmiertelnym ciele całym swoim ciężarem filozofującego trupa! Chodź, miłości! Spraw, by ogromna moc rozkoszy pochłonęła nas jak morze i byśmy stali się topielcami, których rzucają ku sobie nieoczekiwane kaprysy fal! Tak, jeszcze jeden pocałunek, i niechaj nastąpi rozłączenie, słodkie rozłączenie, tajemnicze, lękliwe, osłonięte i zamaskowane.”