Wyszukiwarka
Wyniki wyszukiwania dla frazy "pablo tylko", znaleziono 197
“Nie to złe, co trafia do ludzkich ust, lecz to, co z nich wychodzi.”
/7c6f4ea8071242cef6595ac825b20625/n/paulo-coelho "Paulo Coelho")
“Wiedzieć, że jest się zdolnym do miłości, to wystarczająco dużo.”
“miłość po prostu jest. Bez definicji. Kochaj i nie żądaj zbyt wiele. Po prostu kochaj.”
“Często najlepszy sposób, by dowiedzieć się, kim jesteśmy, to zobaczyć, jak widzą nas inni.”
“Panie, tylko godząc się z naszymi pragnieniami, możemy wreszcie zrozumieć, kim naprawdę jesteśmy. Amen.”
“Miłość jest ponad wszystkim, nie zna nienawiści, jedynie pomyłki.”
“Nie ma ciał pięknych ani brzydkich, bo wszystkie przebyły tę samą drogę i są odzwierciedleniem duszy, która je zamieszkuje.”
“To, co zewnętrzne, trudniej jest zmienić niż to, co wewnątrz.”
“Być człowiekiem oznacza mieć wątpliwości i mimo to iść dalej swoją drogą.”
“Trzeba ryzykować, rezygnować z utartych szlaków na rzecz nieznanych. Nikt nie umie wybierać bez strachu.”
“Najgorsze, co może spotkać człowieka, to żyć i umrzeć w samotności, nie kochając i nie będąc kochanym.”
“Dlaczego pragniemy żyć wiecznie? Bo chcemy, by dzień jutrzejszy przyniósł nam to, co kochamy. Pragniemy przeżyć choćby jeszcze kilka chwil z ukochaną osobą. Chcemy spotkać kogoś, kto będzie godny naszej miłości i sam pokocha nas tak, jak na to zasługujemy. Dlatego człowiek, który nie ma nikogo, kogo mógłby pokochać, pragnie śmierci.”
“To kim jesteśmy, jest istotniejsze od tego, co robimy i co posiadamy.”
“...są zwierzęta słońca i zwierzęta cienia: domowe po jednej stronie, dzikie po drugiej. Ale strumienie spływające z obu stron wpadają do tej samej rzeki i nie można ich już potem rozróżnić, ani oddzielić. (s.95)”
/a500896f11f5e81723a7acf6eb450249/n/paolo-cognetti "Paolo Cognetti")
“Tata był taki sam: ludzie opuszczali Fontana freda, a on pozostał na miejscu, porzucony, z kawałkiem serca zziębniętym na mrozie, jego duch był jak pole leżące odłogiem, porosły go chwasty. (s.70)”
“Dolina u ich stóp wciąż pozostawała w cieniu. Na odległych grzbietach leżał śnieg, w wąwozach unosiły się poszarpane chmury. Zapach ognia, stodoły i suchego siana. (s.40)”
“Pierwszą, może najtrudniejszą lekcją była lekcja cierpliwości. ”
