“Czasem Weronika dostrzegała tylko to, co chciała dostrzec. Teraz widziała tęczę jako pozytywny znak od losu, lecz wcześniej nie widziała ponurych czarnych chmur, które podążały za nimi przez dwie godziny. Naiwnie urocze.”
“Podjęła wiele złych decyzji, przeżyła postrzelenie, przetrwała publiczne poniżenie i zastanawiała się, czy praca w policji jest tego wszystkiego warta. Może los daje jej ogromny znak z napisem: CZAS ODEJŚĆ.”
“Pierwsze nacięcie było za płytkie, w efekcie powstało cos jakby zadrapanie.
Zupełnie nie o to chodziło, znak miał być ewidentny.
Za drugim razem ostrze skalpela weszło więc w ciało głębiej. Napięta skóra pękła, jej brzegi się rozeszły. Równo, całkiem elegancko.”