Wyszukiwarka

“Jedyną rzeczą , której brakuje mi w imigranckim biało-czerwonym krajobrazie RPA, jest polski sklep. Wiadomo, że warto się skupiać na lokalnych smakach i że ekologia, ale fajnie byłoby mieć możliwość kupienia kilku ulubionych polskich produktów.”

“Przed przeszłością nie da się jednak daleko uciec. Nie ma znaczenia czy jesteś księdzem, politykiem, rolnikiem czy sprzedawcą w sklepie. Wojna osiada na tobie, wgryza przez pory skóry, ukrywa się wśród wspomnień, czekając aż będziesz nieostrożny. I wraca niczym niechciana ciotka z dalekiej podróży. ”

“Konigsberg to zbyt poważne nazwisko dla komika, ale czego można się spodziewać, jeśli człowiek się rodzi w Brooklynie, gdzie wszyscy są tak nieszczęśliwi, że nikt nie myśli o samobójstwie? Takie nazwiska jak Lupowitz, Rosenzweig czy Weinstein, że już nie wspomnę o starym Fleischmanie, który chorował na raka prostaty, nie brzmią za grosz śmieszniej, jeśli nosisz aparat słuchowy.
Dlatego zacząłem opowiadać dowcipy w kafejkach Greenwich Village. Lepsze to niż chodzenie do szkoły dla opóźnionych umysłowo nauczycieli i tylko trochę mniej zabawne niż granie na klarnecie. Moim koronnym numerem był kawał o pani Sarze Rosenkrantz, którą jej mąż, pan Daniel Rosenkrantz, obwoźny sprzedawca srebrnych wykałaczek, zastaje w łóżku z panem Schneiderem, tym, co ma sklep żelazny zaraz za piekarnią, co to go za bezcen kupił od pana Salomona Hirscha, na co pani Resenkrantz woła w najwyższym zdumieniu: Danny! To ty? W takim razie z kim ja leżę w łóżku? A jeżeli nawet wtedy goście się nie śmiali, to po prostu mówiłem, że kiedyś będę światowej sławy reżyserem i dostanę Oscara.”