Wyszukiwarka

“– Wiem, wiem. Wszyst­kim się wy­da­je, że nie znam się na współ­cze­snej tech­no­lo­gii, ale je­stem tylko stary, nie zdzia­dzia­ły. Lu­dzie myślą, że piszę swoje po­wie­ści gęsim pió­rem i atra­men­tem, i cał­kiem mi się to po­do­ba, ale tak na­praw­dę to małe cacko za­osz­czę­dza mi masę czasu. Na przy­kład o wiele ła­twiej się na nim re­da­gu­je. Osta­tecz­ne wer­sje, które prze­sy­łam agen­to­wi, wy­stu­ku­ję na ma­szy­nie, żeby pod­trzy­mać po­pu­lar­ną ilu­zję, ale do pracy nad wszyst­ki­mi szki­ca­mi ko­rzy­stam z kom­pu­te­ra. Tylko przy te­le­fo­nach ko­mór­ko­wych sta­wiam gra­ni­cę. Od nich się do­sta­je raka, za­pa­mię­taj sobie moje słowa.”

“Przecież po obu stronach jest głęboka woda i wystarczy jeden błąd w ocenie sytuacji, aby nas wszystkich załatwić. (...) Wiedziałem, że gdybym ja siedział za kółkiem, to na pewno rozważałbym możliwość - czy wręcz celowość - posłania całego towarzystwa na dno. A czasem od samych takich rozważań to, co możliwe, staje się realne. Joanny d'Arc nie bujają same w obłokach: na drugim krańcu huśtawkowej deski zawsze usadowi się jakiś Hitler. Dobro i zło. Stara, znana opowieść. Ale jakoś żaden z kierowców nigdy nie wysypał nas do morza. Widocznie zamiast myśleć o tym, myśleli o ratach za samochód, wynikach meczów baseballowych (...). W całym tym zasranym interesie nie było ani jednego prawdziwego mężczyzny. W efekcie do pracy zawsze docierałem niezupełnie zdrowy, ale przynajmniej cały. Co pokazuje, dlaczego Schumann jest tu bardziej na rzeczy niż Szostakowicz...”

“Turyści to najstraszniejszy rodzaj ludzi. Czasem rodzi się smutne podejrzenie, że każdy naród stara się wysłać za granicę swych najbardziej nieprzyjemnych przedstawicieli - tych najgłośniejszych, najbardziej niegrzecznych, najgłupszych. Ale najprawdopodobniej wszystko jest dużo prostsze. Prawdopodobnie w głowie każdego człowieka działa sekretny przełącznik trybu „praca-odpoczynek”, wyłączający osiemdziesiąt procent mózgu.
Zresztą, na wakacjach nawet te pozostałe dwadzieścia procent to więcej niż potrzeba.
[tłum. tsantsara]
Туристы - это самая ужасная порода лудей. Иногда возникает смутное подозрение, что любой народ за пределы страны старается отправить самых неприятных своих представителей - самых шумных, самых невоспитанных, самых бестолковых. Но, наверное, все проще. Наверное, в голове у каждого человека сработывает секретный переключатель "работа-отдых" и отключает процентов восемьдесят мозгов.
Впрочем, на отдыхе и оставшихся двадцати более чем достаточно. ”