Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "za co garber", znaleziono 52

Każdy po­sia­da moc kształ­to­wa­nia tego, co na­dej­dzie, jeśli tylko zdo­bę­dzie się na od­wa­gę, by wal­czyć o to, na czym mu za­le­ży.
Wszystkie opowieści składają się z prawd i kłamstw. Liczy się to, w jaki sposób w nie wierzymy.
Nadzieję niełatwo zabić, najmniejsza jej iskra może wywołać pożar.
W każdej powieści istnieje potencjał na nieograniczoną liczbę zakończeń.
Niektóre rzeczy warto zdobyć bez względu na koszty.
Może się mylę, alw większości małżeństw daleko do sielanki.
Zniknęła jak gwiazda, która się wypaliła i zgasła, zostawiając w córkach poczucie pustki i niezaspokojoną tęsknotę za ciepłem.
Wprawdzie Julian jej pomógł, ale potwierdzając jego kłamstwo, popełniła błąd. Takie wykroczenie zawsze wiązało się z przykrymi konsekwencjami, czego dowody napotykała na każdym kroku przez całe życie.
Powtarzam ci, że ta gra pociąga za sobą koszty. Nawet za wygraną trzeba zapłacić [...]
Wiem, że jest hrabią. [...] Ludzie o takiej pozycji nie grzeszą uczciwością. Jeśli szuka narzeczonej na odległych wyspach, to pewnie dlatego, że jego rodzice byli ze sobą spokrewnieni, a on zapewne jest ułomny.
Nadzieja ma ogromną moc. Niektórzy twierdzą wręcz, że to magiczna siła. Wprawdzie jest ulotna i łatwo ją stracić. Ale nawet odrobina potrafi wiele zmienić.
Fabryka Cegielskiego frontem była skierowana do ulicy Strzeleckiej, ale tyłem do dzisiejszej ulicy Garbary, która biegła pod murami miasta od strony wschodniej wzdłuż rzeki Warty.
Ludzie sądzą, że sięgają gwiazd, a kończą jak złote rybki w okrągłym akwarium.
Czyż nie umiera się po to, żeby nie cierpieć?
"Ale świat, taki jaki jest nie został stworzony dla księżniczek.
To nie akwarium dla rybek, to poezja.
Polityka – zabawka dla dzieci bogaczy, której nie pożyczają nikomu.
Napisać o pomidorze całe strony olśniewającej narracji, nigdy nie zobaczywszy ani nie dotknąwszy tego warzywa, stanowi przygnębiający akt brawury.
Urodzie wybacza się wszystko, nawet wulgarność.
Ale nie ma wyzwania, któremu nie mogłabym stawić czoła w bezpiecznej głębi swojego umysłu.
Ci, którzy potrafią coś robić, robią to, ci, którzy nie potrafią niczego robić, nauczają; a ci, którzy nie potrafią niczego robić, nauczają; a ci, którzy nie potrafią uczyć nauczających, zajmują się polityką.
Ludzie przychodzą na świat, w którym władzę mają słowa, nie czyny; w którym największą umiejętnością jest opanowanie języka.
Kiedy choroba wchodzi do domu nie dotyka tylko jednego ciała, ale otula serca ciemną zasłoną, zakrywając nadzieję, Niczym nić Arachne owijająca się wokół naszych planów i oddechu, dzień po dniu pochłaniała nasze życie.
Bogatym wydaje się, że prości ludzie być może dlatego, że ich życie rozrzedzone, pozbawione tlenu pieniędzy i ogłady towarzyskiej, odczuwają emocje z mniejszą intensywnością.
Śmierć musiała nam się jawić jako zwykła rzecz przynależna do biegu spraw, podczas gdy dla zamożnych przybrałoby szaty niesprawiedliwości dramatu.
Jak więc mija życie? Dzień po dniu dzielnie czynimy wysiłki, by utrzymać się w swojej roli w tej upiornej komedii. Jako zwierzęta naczelne, którymi jesteśmy, zajmujemy się głównie utrzymywaniem swojego terytorium i dbaniem o nie, tak by nas chroniło i by nas przedstawiło w korzystnym świetle, wspinaniem się po drabinie hierarchii plemienia i spadaniem z niej oraz uprawianiem nierządu na wszystkie możliwe sposoby – zarówno dla przyjemności, jak i dla obiecanego potomstwa, […] Mówimy o miłości, o dobru i złu, o filozofii i cywilizacji, przywierając do tych szacownych idei niczym głodny kleszcz do wielkiego ciepłego psa.
A jeśli literatura to rodzaj telewizji, w którą zaglądamy, by aktywować swoje „zwierciadlane neurony” i przeżyć tanim kosztem dreszcz emocji? A jeśli – jeszcze gorzej – literatura to telewizja, która nam pokazuje to wszystko, co tracimy?
Jeśli zapominasz o przyszłości tracisz teraźniejszość.
Kochanie nie powinno być środkiem, ale celem samym w sobie.
Ale kto ściga wieczność, zbiera samotność.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl