Lady Sybilla, księżna wdowa Suersenu, odchyliła się na oparcie wysokiego krzesła.
Lecę wzdłuż niewidzialnej linii, a moje oczy są zamknięte, więc spowija mnie całkowita i bezgraniczna ciemność.
Rzeźbiła nimi obraz własnego lęku, który przybierał postać zagubionego psiaka.