“Od głupca gorszy jest tylko głupiec, który ma się za mądrego człowieka.”

“Żyć bez książek to jak nie żyć w ogóle.”

“Najcięższe brzemiona dźwigamy nie na ramionach, lecz w sercach. A ci, których nam odebrano, nigdy do końca nie umierają.”

“- Jedziemy do Londynu - oznajmia. - Natychmiast. Spakuj najpotrzebniejsze rzeczy. Resztę zorganizujemy ci w mieście.
Całkiem oszalał?
- Oczywiście, mój panie i władco. Zrobię wszystko, co tylko rozkażesz - szczebioczę. - Mam ci też paść do stóp?
Mruga zaskoczony.
- To nie będzie konieczne - oznajmia ze śmiertelną powagą.”

“- No właśnie - wtrącił Dwójka z niepokojem. - Odnośnie do tej kultury. Cztery lata temu mieliśmy już mór na owce, a potem pojawił się świerzb. I podagra. Nie chcemy, żeby rozwinęło się coś nowego.”

“Potem wrogi okręt zaczął powolutku osuwać się w głębiny, nie oddawszy ani jednego strzału.
- J-j-jak to możliwe? - wyjąkał wstrząśnięty Dupochlast.
- Prościzna. - Roland wzruszył ramionami, ze wszystkich sił maskując ulgę. - Rozpieprzyłem go wzrokiem.”

“- Czy czekają nas jeszcze jakieś przeszkody?
- Następna dopiero na miejscu, w Zawierusze. Nazywa się demokracja i jest o wiele paskudniejszym potworem od Mordy i tej twojej trygonometrii.”

“- Cholera, serio o tym nigdy nie słyszałeś? Czego was uczą w tych szkołach?
- No... Trygonometrii, astronomii, algebry...
- To ci muszą być potwory! - zachwycił się Dupochlast.”

“Marynarz Jul Iah, syn Mar Iah, służący w stopniu starszego marynarza, po raz drugi zostaje skazany na karcer za nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, nielegalne, karygodne działania w celu pozyskania dodatkowych racji oraz niewłaściwy do regulaminowego stroju. W wypadku kolejnych niesubordynacji zaleca się karę chłosty.”

“Rolanda Wywijasa można było właściwie tylko kochać albo nienawidzić, przy czym to drugie było oczywiście o wiele łatwiejsze i przez to powszechniejsze.”

“Jeśli jakiś sukinsyn nienawidzi cię bez powodu, daj mu powód.”

“- Ona to zorganizowała? Powinienem był się domyślić. - Znów zachichotał i pokręcił głową. - Co mi szkodzi zadać jej parę pytań?
- Nie jest łatwo zadawać pytania Quinlan, kiedy nie ma się już głowy na karku - stwierdził Hunt z groźbą w oczach.”

“- Potrzebujesz snu.
- Potrzebuję kilofu, a także tego, żebyś przez chwilę się nie ruszał, kiedy będę brała zamach - poprawiam go.”

“- Co chcesz na śniadanie?
- Twój łeb na srebrnej tacy!”

“Robi minę, jakby grał kota srającego na pustyni, i gapi się na mnie bez słowa, a jego wzrok z przeszywającego staje się lodowaty i nieprzenikniony.”

“- Zapalenie mózgu, panno Scrivener - wyjaśnił cierpliwie. - To częsta przypadłość wśród kobiet, które czytają powieści.”