Alfred Döblin

Niemiecki pisarz, eseista, teoretyk literatury i lekarz żydowskiego pochodzenia. Urodził się w 1878 w rodzinie kupieckiej w Szczecinie, wychowywał w Berlinie. Studiował neurologię i psychiatrię. Był współzałożycielem ekspresjonistycznego czasopisma "Der Sturm" (1910). W 1913 ogłosił oryginalną teorię powieści, występując przeciwko "manierze psychologizmu" i upominając się o "powieść faktu" (Tatsachenroman). Jego najbardziej znanym dziełem literackim jest powieść "Berlin Alexanderplatz" (1929),uznawana za pierwszą niemiecką "powieść wielkomiejską" (Großstadtroman). W 1933 wyemigrował do Francji, w 1936 otrzymał francuskie obywatelstwo, w 1940 zamieszkał w USA. Po wojnie w 1945 przeniósł się do Niemiec Zachodnich. W Baden-Baden wydawał czasopismo literackie "Das goldene Tor" (1946–1951). Rozczarowany konserwatywnym klimatem kulturalnym RFN przeprowadził się w 1953 do Francji, skąd ciężko chory powrócił do Niemiec w 1956. Zmarł w 1957 w Emmendingen (Badenia-Wirtembergia).
Zaangażowanie Döblina w tak kluczowe ruchy europejskiej awangardy, jak futuryzm, ekspresjonizm, dadaizm i Nowa Rzeczowość (Neue Sachlichkeit),skłoniło krytyczkę Sabinę Becker do nazwania go "być może najważniejszym przedstawicielem modernizmu literackiego w Berlinie". W 1979 Günter Grass ufundował Nagrodę im. Alfreda Döblina (Alfred-Döblin-Preis),która jest przyznawana co dwa lata przez berlińską Akademię Sztuki (Akademie der Künste) i Kolokwium Literackie w Berlinie (Literarisches Colloquium Berlin). W 2004 na miejscu nieistniejącego obecnie domu Alfreda Döblina na Starym Mieście w Szczecinie odsłonięto tablicę pamiątkową.