Grzegorz Łatuszyński – polski prozaik, poeta, slawista, krytyk, antologista, tłumacz, dziennikarz i animator kultury.
W czasie okupacji sowieckiej uczęszczał w Zdzięciole do szkoły podstawowej rosyjskojęzycznej, w czasie okupacji niemieckiej do białoruskojęzycznej, po czym znów do rosyjskojęzycznej, podczas powtórnej okupacji sowieckiej. Szkoła była ta sama, lecz zmieniali się okupanci, a z nimi jej charakter. W kwietniu 1946 roku wraz z rodzicami wysiedlony został do Polski, gdzie zakończył edukację podstawową w polskiej szkole. Naukę w Liceum Ogólnokształcącym podjął w Wąbrzeźnie, po dwóch latach przeniósł się do Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego w Grudziądzu, gdzie uzyskał maturę. Filologię Polską i Filologię Słowiańską ze stopniem magistra ukończył na Uniwersytecie Warszawskim. Był także słuchaczem Podyplomowego Studium Wiedzy Filmowej w Warszawie prowadzonego przez prof. Aleksandra Jackiewicza. W czasie studiów przez pewien czas pracował jako dziennikarz w „Słowie Powszechnym”, współpracował też z „Życiem Warszawy”, z „Nowymi Książkami” i z „Współczesnością”.
W latach 1959–1963 odbył slawistyczne studia podyplomowe na wydziałach filologicznych Uniwersytetu Zagrzebskiego i Belgradzkiego. Przez 3 lata od 1960 do 1963 był lektorem języka polskiego na Uniwersytecie Belgradzkim, korespondentem „Życia Warszawy” z Belgradu, następnie pracownikiem dyplomatycznym Ambasady Polskiej w Belgradzie. Łącznie w byłej Jugosławii spędził ponad dziewięć lat.
Po powrocie do kraju z końcem 1967 roku, podjął pracę w Wydawnictwie PWN. Był redaktorem Zespołu Filmowego „Tor”, przez kilka lat pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki – Naczelnym Zarządzie Kinematografii, a następnie przez trzy lata był sekretarzem redakcji miesięcznika filmowego „Studio”. Współpracował z prasą codzienną i licznymi pismami literackimi w Polsce jako dziennikarz, krytyk i tłumacz poezji i prozy serbskiej, chorwackiej, bośniackiej, czarnogórskiej słoweńskiej i macedońskiej, oraz z prasą literacką krajów byłej Jugosławii, gdzie publikował poezję polską tłumaczoną na język serbski i chorwacki.
Od 1975 utrzymywał się wyłącznie z pracy twórczej, literackiej i dziennikarskiej. Od 1993 jest redaktorem naczelnym Oficyny Wydawniczej „Agawa”. Pracuje także jako dziennikarz.
Jest członkiem stowarzyszeń: ZAiKS-u (od 1973), Związku Literatów Polskich (od 1973), potem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (sekretarz ZG 1996–1999, członek Zarządu Oddziału Warszawskiego SPP 2005–2008, od kwietnia 2008 do czerwca 2011 prezes, a od czerwca 2011 do 2014 wiceprezes Oddziału Warszawskiego SPP). Od 1975 należy do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a od 1983 do Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich.
Jako slawista kilkakrotnie był stypendystą Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego i Ministerstwa Kultury na dłuższych i krótszych pobytach studyjnych w Zagrzebiu, Pradze, Bratysławie, Belgradzie i Prisztinie.
Jako tłumacz poezji i poeta wielokrotnie uczestniczył w festiwalach poetyckich odbywających się w Zagrzebiu, Strudze, Belgradzie, Sarajewie, Mostarze, Lublanie i Podgoricy. Jego wiersze i opowiadania tłumaczone były na język serbski, chorwacki, czarnogórski, węgierski i albański.
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera H II-9-13).