/c59beb7573610564c6c6608f3b5d4b8f/n/jadwiga-badowska-muszynska)
Polska poetka, organizatorka teatrów, reżyserka słuchowisk.
W Wilnie ukończyła Szkołę Teatralną ZASP oraz Studium Teatralne RWZA. Założyła tam teatr dla dzieci Bajka, w którym reżyserowała bajki i współtworzyła (wraz z mężem) kukiełki.
Pracowała w gdańskiej rozgłośni Polskiego Radia, gdzie m.in. reżyserowała słuchowiska.
Od 1946 przez około półtora roku trudniła się rybactwem w Krynicy Morskiej. Potem pracowała przy powołaniu toruńskiego Teatru Lalek. Grała na deskach Teatru w Gnieźnie.
W 1951 zamieszkała na stałe w Poznaniu. W latach 1958-1960 działała w Literackiej Grupie Niezależnych Swantewit (była też jej współzałożycielką). W tych samych latach uległa fascynacji sztuką hinduską, co zaowocowało założeniem teatru Agiwa, gdzie wystawiała własne sztuki.
Pracowała także w Teatrze Marcinek w Poznaniu (była tam zarówno aktorką, literatką, plastykiem, jak i organizatorem widowni).
Prowadziła do lat 80. XX wieku dziecięce zespoły teatralne Maseczka i Złoty Kluczyk oraz grupę recytatorską Talizman. Przez całe życie pisała wiersze, m.in. poświęcone Wilnu i Poznaniowi.
Biegle władając francuskim, wydała w tym języku jeden tomik wierszy.
Była aktywnym członkiem Polskiego Związku Esperantystów (także w tym języku wydała tomik poetycki).
Była aktywną działaczką Stowarzyszenia Polsko-Litewskiego.
Często publikowała wiersze i sztuki teatralne w Misiu i Świerszczyku.
W Wilnie ukończyła Szkołę Teatralną ZASP oraz Studium Teatralne RWZA. Założyła tam teatr dla dzieci Bajka, w którym reżyserowała bajki i współtworzyła (wraz z mężem) kukiełki.
Pracowała w gdańskiej rozgłośni Polskiego Radia, gdzie m.in. reżyserowała słuchowiska.
Od 1946 przez około półtora roku trudniła się rybactwem w Krynicy Morskiej. Potem pracowała przy powołaniu toruńskiego Teatru Lalek. Grała na deskach Teatru w Gnieźnie.
W 1951 zamieszkała na stałe w Poznaniu. W latach 1958-1960 działała w Literackiej Grupie Niezależnych Swantewit (była też jej współzałożycielką). W tych samych latach uległa fascynacji sztuką hinduską, co zaowocowało założeniem teatru Agiwa, gdzie wystawiała własne sztuki.
Pracowała także w Teatrze Marcinek w Poznaniu (była tam zarówno aktorką, literatką, plastykiem, jak i organizatorem widowni).
Prowadziła do lat 80. XX wieku dziecięce zespoły teatralne Maseczka i Złoty Kluczyk oraz grupę recytatorską Talizman. Przez całe życie pisała wiersze, m.in. poświęcone Wilnu i Poznaniowi.
Biegle władając francuskim, wydała w tym języku jeden tomik wierszy.
Była aktywnym członkiem Polskiego Związku Esperantystów (także w tym języku wydała tomik poetycki).
Była aktywną działaczką Stowarzyszenia Polsko-Litewskiego.
Często publikowała wiersze i sztuki teatralne w Misiu i Świerszczyku.
/f8411645399da79eef25095366a9e35f/n/uliczkami-po-poznaniu)
