Cytaty Jolanta Kosowska

Dodaj cytat
Zawsze można napisać scenariusz własnego życia, a wtedy los nie ma za dużo do powiedzenia.
Nie za wszystko można przeprosić. Czasami na przeprosiny jest po prostu za późno. Życie pognało dalej i zaczęło pisać zupełnie inny scenariusz.
Czas pędzi jak szalony. Nie da się zrobić wszystkiego. W życiu zawsze trzeba wybierać. Najważniejsze są priorytety.
Przygotowywał pan coś, co robi pan kilka razy w każdym tygodniu, zapominając o konieczności przygotowania się do czegoś, co wydarzy się tylko raz w pana życiu?
Ale nie można przyjaźnić się z całym światem. Świat na to nie zasługuje i tego nie docenia. Ludzie często zachowują się gorzej od zwierząt. Atakują, niszczą i wykorzystują słabszych.
Życie to nie urlop pod palmami i nie drogie samochody. Czasami zaduma, cicha akceptacja, wiara, że wszystko ma swój sens...
Pierścionki zaręczynowe mają tajemną moc. Są obietnicą. Obietnice są równie ważne jak przysięgi a może nawet jeszcze ważniejsze.
Gdyby nie epidemia, ugrzązłbym w tych drobiazgach po uszy, zacząłbym uważać je za sens życia... Teraz myślę zupełnie inaczej. Potrzebny był mi kopniak od losu, żebym się opamiętał.
Przede wszystkim muszę podziękować, że nie jestem w rodzinnym domu, nie muszę słuchać krzyków ojca
Są wspomnienia przy których można się ogrzać.
Są argumenty, z którymi trudno +dyskutować. I stereotypy, których nikt nie zmieni.
Nie zawsze warto odjeżdżać. Czasami to ucieczka przed szczęściem.
- Słowa to tylko słowa - przerwała mi gwałtownie. - Zawsze można ich nie zrozumieć, doszukiwać się w nich drugiego dna, cofnąć je w razie potrzeby, źle interpretować lub przekręcić. Są ulotne jak motyle. Nie można ich porównywać z czynami. - Napędzała się coraz mocniej. - Nie przemawiają tak do wyobraźni jak rzeczy, które widzimy, nie mają takiej siły przebicia...
Czujemy znacznie więcej, niż potrafimy wyrazić słowami. Nasz język jest za ubogi w stosunku do uczuć, nie odzwierciedla do końca myśli, nie oddaje półcieni i palety barw. Kiedy chodzi o uczucia, staje się płaski.
Potrzebujemy ciepła, zainteresowania, przyjaźni, miłości, chociaż udajemy, że tego nam nie potrzeba, bo wstyd nam się przyznać, że pomimo tych swoich przeżyć jesteśmy jak wszyscy.
Ludzie powinni ze sobą rozmawiać, wtedy wiele spraw zaczyna wyglądać inaczej, wiele nieporozumień wyjaśnia się od razu, wiele burz i konfliktów można zażegnać. Mowę dano człowiekowi po to, żeby mógł pokojowo rozwiązywać problemy.
Życie jest stanowczo za krótkie, żeby robić rzeczy, których się nie lubi, popełniać w kółko te same błędy i z pochyloną głową słuchać głupszych od siebie.
Zawsze można napisać scenariusz własnego życia, a wtedy los nie ma za dużo do powiedzenia
Są rzeczy, które przynależą do przeszłości i których nie warto rozgrzebywać, bo tylko niepotrzebnie bolą. Wspomnienia blokują, nie pozwalają iść do przodu, żyć szczęśliwie, sprawiają złudne wrażenie, że wszystko jeszcze można odwrócić i naprawić. Przeszkadzają w stawianiu nowych celów i realizacji nowych marzeń, są jak kula u nogi.
Życie to ciąg mniej lub bardziej świadomie podejmowanych decyzji i ich konsekwencji. Są błędy, których nie można naprawić.
Prawdziwa miłość karmi się ognikami szczęścia w oczach bliskiej osoby.
Dom to nie ściany. To ludzie.
Słowa to tylko słowa [...] Zawsze można ich nie zrozumieć, doszukiwać się w nich drugiego dna, cofnąć je w razie potrzeby, źle zinterpretować lub przekręcić. Są ulotne jak motyle. Nie można ich porównywać z czynami. [...] Nie przemawiają tak do wyobraźni jak rzeczy, które widzimy, nie mają takiej siły przebicia...
Głupie serce, które niczego się nie uczy i niczego nie chce zrozumieć.
Pod płaszczykiem pięknych słów można ukryć wszystko, nawet pustkę.
Zazdrość to paskudna choroba. Drąży wnętrze, niszczy wszystko, na końcu zabija...
On siedzi w samym środku piekła pandemii, a rozsiewa nadzieję.
Niech skończy się ten koszmar! Niech już przestanie istnieć! Niech życie zacznie toczyć się normalnie!
Czasami chciałbym wiedzieć mniej. Wiedza medyczna w takich sytuacjach nie pomaga, a przeszkadza, dobija jeszcze bardziej. Siebie nie mogę oszukać. Chociaż pocieszam dzięsiątki ludzi, to sam siebie nie potrafię podnieść na duchu.
Czuję moją dłoń w twojej, twój oddech tuż przy moim uchu, słyszę twój oddech tuż przy moim uchu, słyszę twój cichy szept, że w życiu liczą się tylko chwile i że tę chciałbyś zatrzymać dla nas na zawsze.