Ukończył I LO im. A. Osuchowskiego w Cieszynie, a następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim historię, filozofię, psychologię i pedagogikę. W 1928 r. uzyskał doktoraty z zakresu filozofii i filologii klasycznej. Rozprawę habilitacyjną, opublikowaną w roku 1939, przedstawił dopiero po wojnie na Uniwersytecie Poznańskim i tam w roku 1945 uzyskał stopień doktora habilitowanego. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1949, zaś profesorem zwyczajnym został w 1962 roku.
Ten polski psycholog, pedagog, filozof jest autorem ponad 230 publikacji naukowych, w tym 50 książek. Pięć jego dzieł pozostaje wciąż nieopublikowanych. Poszerzył wiedzę naukową w wielu dziedzinach, jest m.in. jednym z prekursorów tzw. psychobiografii. Prof. Czesław Głombik napisał: „Profesor Pieter zajął wyjątkowe miejsce wśród psychologów i pedagogów XX wieku. Zdobył je tym, że udanie i konsekwentnie łączył myśl psychologiczno-pedagogiczną z refleksją filozoficzną”.
Otrzymał wiele odznaczeń państwowych i edukacyjnych.