Cytaty Katarzyna Ryrych

Dodaj cytat
Należy strzec się milczących psów
Ludzie, którzy nie mają nic na sumieniu, śpią spokojnie
Mieszkają tu ludzie równie starzy jak domy. Ci, którzy pamiętają ich świetność, wchodząc do swoich bram, uśmiechają się, nie widząc śladów czasu, zupełnie jakby sami nadal byli młodzi.
Jeżeli nie ma nikogo odpowiedniego, postaraj się sama być swoją najlepszą przyjaciółką.
Dzieci (...) Dziewięć miesięcy oczekiwania, lata wyrzeczeń...
Dom jest jak człowiek (...) Trzeba dbać o niego. A człowiek jest jak pies. Idzie tam, gdzie mu dadzą dobre słowo.
Wiedzieć a zobaczyć to dwie różne rzeczy.
Jeżeli pacjent rozmawia z Bogiem, to jest objawienie, jeżeli Bóg rozmawia z pacjentem, to są objawy.
Świat jest tak urządzony, że miłe rzeczy czasami bolą.
Czas to nie jest kot i nie da się go oswoić.
Na oceanie życia jest wiele różnych wysp.
Kiedy ma się kogoś obok, to zawsze jest mniej strasznie.
Kiedyś każdy musi zrobić się dorosły (...). Czasami to trwa bardzo długo, a czasami dzieje się nagle. Ale dorosłość też ma swoje dobre strony.
Nadzieja kończy się tam, gdzie zaczyna się szaleństwo ludzi.
Może i mają nie po kolei w głowie - szepnęła (...) - ale na Boga, ile w nich życia...
Każdy ma swojego demona (...). Albo lęk, albo żal do kogoś lub czegoś. Żeby żyć, trzeba się tego demona pozbyć.
Tylko goniąc tamten czas (...) pilnuj tego, w którym żyjesz.
(...) nauczył mnie jeszcze jednej ważnej rzeczy. Żeby nie martwić się, kiedy jest źle, tylko kiedy jest dobrze. Bo to, co jest dobre, zawsze mija, a złe jest nie do... No, trwałe.
Bo nie ma czegoś takiego jak recepta na życie. Na udany związek, wartościową przyjaźń. Wystarczy postępować właściwie.
I pewnie nigdy nie poczuła na własnej skórze, jakie bolesne lądowanie gwarantuje ziemia. To znaczy - życie. Że trzeba mieć naprawdę twarde siedzenie, żeby nie rozlecieć się na kawałki.
."Nigdy" to takie słowo, które ma początek, zaczyna się... i się nigdy nie kończy.
Nie myśl, tylko daj mi żyć. Daj mi smucić się i cieszyć. I nie bierz tego do siebie. Pozwól mi czuć.
- (...) Uznała, że życie zamknęło jakiś rozdział. Zawsze mówiła, że ci, którzy odchodzą, zabierają ze sobą swoje tajemnice, żywi strzegą swoich wspomnień i wierzą, że wszystko, co popełniliśmy, prędzej czy później powraca do nas.
- Niezwykli ludzie mają niezwykłe losy - rzekł ojciec Bentornaty. - Nie należy oczekiwać, że życie przebiegnie według schematu "urodził się i żył, dopóki nie umarł".
- (...) Więc historia pozostanie martwa. Nieopowiedziane historie, niewyznane miłości pozostają martwe... żyją tylko wtedy, kiedy dzielisz je z innymi.
- Wszystko ma swój czas - kontynuował Marco - zmienia się z upływem czasu, ludzie i przedmioty, miasta i krajobrazy.
- Starzejemy się - wtrąciła Julia, czując, że musi powiedzieć coś mądrego, ale Marco pokręcił głową.
- Nie, po prostu podlegamy zmianom.
Każdy ma swojego Czarnego, tak samo jak każdy ma swoją różę.
Jeżeli wiesz, że nie dasz rady, po prostu daj sobie spokój.
Większość problemów […]bierze się z tego, że ktoś coś przemilczał, ktoś komuś czegoś nie wyjawił.
Nigdy nie należy zmuszać ludzi do powrotu w niewygodny czas
© 2007 - 2024 nakanapie.pl