Lato na Rodos

Turet wymachuje rękami i zaczyna każde zdanie od: "Uh-duh-duh". Porszak nie lubi się przytulać i układa kamienie od największego do najmniejszego. Obydwaj znaleźli swoje miejsce na ogródkach działkowych, ale nie w miejscu dostępnym, ale w Dziczy, gdzie mieszkają bezdomni. Dla nich to miejsce normalne, a ludzie tam mieszkający przygarnęli ich i nie zważają na ich choroby. Inaczej traktują ich inni, nawet widać to w rodzinach chłopców.

Wspaniała opowieść o tym, że ludzie mimo wszystko traktują innych, którzy nie pasują im w ramki, jako odmieńców, boją się ich, unikają, ale jednocześnie narzucają swój punkt widzenia. Historia, którą powinien przeczytać każdy, ukazująca choroby, niezależne od nas, ukazująca ludzi, którzy od nas się różnią, ukazująca zachowania wszystkich tych stron. Najlepiej zachowują się Ci, których nie potrafi wciągnąć do siebie społeczeństwo, bo mimo swoich ułomności zachowują wobec siebie najlepsze uczucia, a przede wszystkim umieją zważać na swoje zachowania, nie potępiają, akceptują i czynią to wszystko, aby respektować je. Bardzo polecam. Styczność z innym światem jest dla obu stron wyzwaniem, które wygrywają chłopcy.

Turett, autyzm, a może jakas inna niepełnosprawność? O wielu słyszymy co jakiś czas w mediach, inne brzmią zupełnie obco. Tak czy tak osoby niepełnosprawne są w naszych środowiskach obecne w większym lub mniejszym stopniu.
Powieść "Lato na Rodos" wbrew nazwie nie przenosi nas w piękne okoliczności przyrody, lecz na zwyczajne ogródki działkowe ogrodzone siatką. Stąd nazwa, a są one przystanią dla osób wykluczonych ze społeczeństwa. I tak mamy tu Tureta, ze swoimi atakami, Porszaka, żyjącego w bańce, bo cierpi na autyzm, Szmirabellę, ktorej wyparł się syn, bo waży zbyt dużo i czyta Harlekiny, czy wujka Kukułkę poszukującego wciąż przepisu na eliksir szczęścia.
Książka ta przeznaczona dla młodego czytelnika, niesie ze sobą bardzo ważne przesłanie. Zbliża bowiem zwykłych ludzi do tego co inne, obce, nieznane i trudne do zrozumienia.
Autorka za pomocą swoich bohaterów pokazuje także, co czują osoby z deficytami oraz naznaczone nadwagą, borykające się z nałogami, czy wykłuczane ze spoleczeństwa przez ubóstwo.
Książka ta, to też wielka lekcja marzeń, bo bohaterowie nie boją się marzyć i spełniać swoje marzenia, nawet te niewielkie dotyczące oglądania zaćmienia księżyca.