Pan Apoteker

Tytułowy Pan Apoteker to postać prawdziwa, czyli Tadeusz Pankiewicz, aptekarz, który podczas II wojny światowej postanowił zostać w getcie krakowskim, by móc pomagać zamkniętym w nim Żydom. Akcja książki rozgrywa się między marcem 1941 a czerwcem 1943 roku. Narratorką tej opowieści jest mała Żydówka o imieniu Bluma, która obserwuje wszystko, co dzieje się wokół niej. Dziewczynka dostrzega wiele sytuacji, nad którymi zastanawia się i zadaje sporo trudnych pytań. Interesują ją sprawy, o których w czasie pokoju zapewne w ogóle by nie pomyślała. Rozważa kto jest dobry, a kto zły, jakie są podobieństwa i różnice między ludźmi, a także szuka odpowiedzi na pytania związane z zasadnością wojennej zawieruchy. Wszystkie te rozmowy, które Bluma przeprowadza z dorosłymi sprawiają, że postrzegana jest jako bardzo bystra i mądra dziewczynka.

„– Czy gdyby wszyscy Żydzi (…) wszyscy razem, zaczęli tańczyć i śpiewać, i prosić Boga o cud, czy ten cud by się wydarzył?
Lazar Panzer spojrzał na mnie poważnie (…).
– Dzisiaj cudem jest otworzyć oczy następnego dnia – powiedział – czyli jest tyle cudów, ilu nas żywych tutaj. Rozumiesz mnie?
Skinęłam głową.
Zatem życie było cudem!”

Niesamowite jest porównanie, którego dokonuje starszy brat Blumy, Arik. Kiedy wraz z rodziną i innymi Żydami musieli przenieść się za mury getta, chłopiec potraktował tę przeprowadzkę jak wejście do Ziemi Obiecanej. Niestety, z czasem okazało się, że za murem żyje się coraz trudniej, w oc...