Wilczy księżyc

Wkraczając do świata kobiet z rodziny Wierzbickich, zupełnie nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Jak dotąd nie miałam jeszcze przyjemności zapoznać się z piórem autorki. Jednak po przeczytaniu kilku pierwszych stron „Psiej gwiazdy” wiedziałam, że się w tych powieściach zatracę.

Katarzyna Ryrych swoim barwnym piórem opowiedziała nam historię kobiet, które szukały swojego miejsca na ziemi. Czy je odnalazły? Tego musicie dowiedzieć się sami.

„Wilczy księżyc” to opowieść o życiu kobiet w niespokojnym świecie, gdzie wojna zbiera swoje żniwo. W oczekiwaniu na powrót mężów i najbliższych muszą się zjednoczyć i radzić sobie z wyzwaniami, jakie stawia przed nimi życie. Autorka w niesamowicie poetyckim i barwnym stylu opisała ich życie codzienne w najdrobniejszych detalach. To sprawiło, że czytając kolejne strony, przenosiłam się do ich świata i obserwowałam ich życie z bliska.

Mogłam obserwować, jak życie w tych niepewnych czasach jednoczy kobiety i pokazuje, jak wielką mają siłę i jak bardzo są zdeterminowane, by nieść pomoc nie tylko sobie, ale i innym potrzebującym.

W tej historii odnajdziemy emocje we wszystkich możliwych odcieniach. Od straty ukochanych osób po miłość nieznającą granic. To właśnie sprawiło, że zakochałam się w tych opowieściach bez pamięci i z niecierpliwością wyczekuję trzeciego tomu. Mam nadzieję, że nie będziemy musieli długo czekać.

...

„Wilczy księżyc” to drugi tom sagi o kobietach z rodziny Wierzbickich. Autorka zabrała nas do niespokojnych czasów. Bo czas wojny nigdy nie był łatwy. Malwina jest przerażona zniknięciem swojej córki, Bietki. Lea trafia do Auschwitz i próbuje tam przeżyć. Urszula czuje się samotna i smutna w małżeństwie. Nie zabraknie również Mariaszki i Leśnej. No i Dyzi, u której raz jest lepiej a raz gorzej.

Książka podobnie jak tom pierwszy wciąga od pierwszych stron. Historia matek, żon, kochanek, wróżbitek i znachorek wzbudza wiele emocji. Jest to opowieść pełna miłości, ale również strachu, bólu i rozczarowań. Każda bohaterek żyła w trudnych czasach, ale każda z nich była odważna i silna. Może Urszula trochę od nich odstawała, ale dla mnie była wyjątkowa. Na pewno nie można powiedzieć, że postacie te są ni jakie. Oj nie! One są różne i wyraziste.

Oprócz opisu losu kobiet, autorka świetnie oddała realia tamtych czasów. Zabobony, zwyczaje i tradycje. Książka napisana jest lekkim i przyjemnym językiem. Autorka posiada plastyczny styl pisania dzięki czemu przez kolejne strony wręcz płynie się. Cały czas coś się dzieje i nie ma mowy tutaj o nudzie. Są tutaj momenty zarówno zabawne jak i wzruszające.

Jeśli lubicie cykle książek, w których występują silne postacie kobiece, to bardzo polecam zarówno „Wilczy księżyc” jak i „Psią gwiazdę”. Ja już nie mogę doczekać się kolejnego tomu.