/da3380cd44906c06b29c354ce1870be0/n/paul-ricoeur)
Francuski filozof, jeden z najbardziej znanych myślicieli francuskich II połowy XX wieku.
Był działaczem socjalistycznym i chrześcijańskim (protestanckim). Jest autorem dzieł filozoficznych dotyczących wielu dziedzin: polityki, psychoanalizy, egzegezy biblijnej, poetyki, hermeneutyki, teorii literatury. Ricœur – zdeklarowany pacyfista i przeciwnik totalitaryzmu – został zmobilizowany w 1939 i spędził cztery lata w Niemczech w obozie jenieckim. Po wojnie został profesorem, najpierw Sorbony, następnie uniwersytetu w Nanterre pod Paryżem, skąd wyszła rewolta studencka w maju 1968. W 1970 podał się do dymisji. Wykładał na uniwersytetach w Chicago i New Haven, w Montrealu, w Lowanium i Genewie.
W 2000 został odznaczony Nagroda Kioto w dziedzinie sztuki i filozofii.
Wychodząc od fenomenologii E. Husserla i filozofii egzystencji G. Marcela i K. Jaspersa, Ricoeur uprawiał hermeneutykęodrzucającą konstrukcję systemową, korzystał natomiast z dorobku fenomenologii religii, lingwistyki, psychoanalizy i egzegezy bibl.; dzieło Ricoeura układa się w 3 cykle prac: skupionych wokół interpretacji dziedziny woli ludzkiej (wolność, konieczność, wina, zło), wokół „konfliktu interpretacji” (demistyfikacja proponowana przez K. Marksa, F. Nietzschego i S. Freuda w opozycji do fenomenologii sacrum) i wokół teorii „żywej metafory” (ontologiczne ugruntowanie języka); hermeneutyka Ricoeura zmierzała do zbadania uniwersalnej struktury semantycznej symbolu w dziedzinach, w których najczęściej się on pojawia: w języku pragnień, w symbolice zła i w wytworach wyobraźni.
Był działaczem socjalistycznym i chrześcijańskim (protestanckim). Jest autorem dzieł filozoficznych dotyczących wielu dziedzin: polityki, psychoanalizy, egzegezy biblijnej, poetyki, hermeneutyki, teorii literatury. Ricœur – zdeklarowany pacyfista i przeciwnik totalitaryzmu – został zmobilizowany w 1939 i spędził cztery lata w Niemczech w obozie jenieckim. Po wojnie został profesorem, najpierw Sorbony, następnie uniwersytetu w Nanterre pod Paryżem, skąd wyszła rewolta studencka w maju 1968. W 1970 podał się do dymisji. Wykładał na uniwersytetach w Chicago i New Haven, w Montrealu, w Lowanium i Genewie.
W 2000 został odznaczony Nagroda Kioto w dziedzinie sztuki i filozofii.
Wychodząc od fenomenologii E. Husserla i filozofii egzystencji G. Marcela i K. Jaspersa, Ricoeur uprawiał hermeneutykęodrzucającą konstrukcję systemową, korzystał natomiast z dorobku fenomenologii religii, lingwistyki, psychoanalizy i egzegezy bibl.; dzieło Ricoeura układa się w 3 cykle prac: skupionych wokół interpretacji dziedziny woli ludzkiej (wolność, konieczność, wina, zło), wokół „konfliktu interpretacji” (demistyfikacja proponowana przez K. Marksa, F. Nietzschego i S. Freuda w opozycji do fenomenologii sacrum) i wokół teorii „żywej metafory” (ontologiczne ugruntowanie języka); hermeneutyka Ricoeura zmierzała do zbadania uniwersalnej struktury semantycznej symbolu w dziedzinach, w których najczęściej się on pojawia: w języku pragnień, w symbolice zła i w wytworach wyobraźni.
/o-1126572/n/czas-i-opowiesc-tom-3)
/o-1274870/n/czas-i-opowiesc-tom-1)
/o-1274869/n/czas-i-opowiesc-tom-2)
/o-392535/n/drogi-rozpoznania)
/o-434862/n/evil)
/f3810f28-fc90-498a-a0ea-4b6dec32323a/n/jezyk-tekst-interpretacja-wybor-pism)
/o-976929/n/krytyka-i-przekonanie)
/o-1007045/n/milosc-i-sprawiedliwosc)
/o-1126665/n/o-interpretacji-esej-o-freudzie)
/70d9165c-2955-4eae-9b76-83ade5432cd2/n/o-kryzysie-rozmowy-w-castel-gandolfo-1985-tom-ii)
/o-398176/n/o-sobie-samym-jako-innym)
/o-382541/n/pamiec-historia-zapomnienie)
/o-91367/n/refleksja-dokonana-autobiografia-intelektualna)
/d5d244e6-489c-4ab2-b8f6-1e190e307869/n/symbolika-zla)
/o-771908/n/zyc-az-do-smierci-oraz-fragmenty)
