Roman Zimand ps. „Leopolita” – polski krytyk literacki, historyk literatury i publicysta żydowskiego pochodzenia.
Pochodził z rodziny właściciela tartaku w Kamionce Strumiłowej. Jego ojca aresztowali sowieci w 1940. W latach 1940–1945 przebywał wraz z matką na zesłaniu w Kazachstanie. Początkowo uczęszczał tam do polskiego gimnazjum, a następnie do rosyjskiego technikum felczerskiego. Po powrocie do Polski osiedlił się we Wrocławiu. Początkowo studiował medycynę, a następnie przeniósł się na socjologię (Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Wrocławskiego), gdzie udzielał się w organizacjach lewicowych[1].
Pochodził z rodziny właściciela tartaku w Kamionce Strumiłowej. Jego ojca aresztowali sowieci w 1940. W latach 1940–1945 przebywał wraz z matką na zesłaniu w Kazachstanie. Początkowo uczęszczał tam do polskiego gimnazjum, a następnie do rosyjskiego technikum felczerskiego. Po powrocie do Polski osiedlił się we Wrocławiu. Początkowo studiował medycynę, a następnie przeniósł się na socjologię (Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Wrocławskiego), gdzie udzielał się w organizacjach lewicowych[1].
W 1945 był publicystą „Trybuny Dolnośląskiej”. Od 1945 do 1948 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do 1957 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1948 do 1949 był sekretarzem redakcji „Po prostu”. Od 1949 do 1950 pracował jako redaktor w Wydziale Wydawniczym Centralnej Szkoły PZPR. Od 1951 do 1954 wykładał materializm historyczny i estetykę marksistowską na Uniwersytecie Warszawskim, w Akademii Sztuk Pięknych oraz w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR. Od 1954 do 1958 był redaktorem „Trybuny Ludu”.
W latach 1956–1957 ponownie był redaktorem tygodnika „Po Prostu”. Następnie w latach 1958–1992 pracował w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W 1972 otrzymał tytuł profesora. Współpracownik paryskiej Kultury, gdzie publikował pod pseudonimem Leopolita. Współpracownik Polskiego Porozumienia Niepodległościowego. W 1980 był jednym z założycieli Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauki. Sprowadzał z zagranicy zakazany sprzęt poligraficzny, organizował pomoc finansową dla rodzin represjonowanych.
Po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 internowany, od tegoż roku objęty zakazem publikacji.
/a9acec5dde3dac311c80fae04573fccb/n/material-dowodowy-szkice-drugie)
/o-9788361552895/n/dziennik-adama-czerniakowa-proba-lektury)
/3ec2e141-a30b-46a1-b8bc-ef812576045e/n/kultura-jezyk-osobowosc)
