Tadeusz Hołuj

Hołuj Tadeusz (1916-1985), polski pisarz i publicysta. Przed wojną współredaktor Naszego Wyrazu. Studia prawnicze i polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie okupacji członek Związku Walki Zbrojnej. Aresztowany w 1942, był w Oświęcimiu i innych obozach do końca wojny. Po wojnie działacz polityczny i społeczny, członek PPR i PZPR. Od 1965 sekretarz generalny Międzynarodowego Komitetu Oświęcimskiego. Poseł na Sejm 1975. Współzałożyciel lewicowego klubu Kuźnica w Krakowie. Debiutował jako poeta: tomiki Dziewczyno, płyniemy naprzód (1938), Płonące ścieżki (1938), konspiracyjny Marsz triumfalny (1942). Powieści historyczne nawiązujące do początków ruchu rewolucyjno-socjalistycznego, demokratycznego, radykalnego, jak: Próba ognia (1946), Królestwo bez ziemi (tom 1-4, 1954-1956), Róża i płonący las (tom 1-2, 1971), Osoba (1974). Doświadczeniom obozowym zostały poświęcone m.in.: powieść Koniec naszego świata (1958), Drzewo rodzi owoc (1963), Raj (1972), dramat Dom pod Oświęcimiem (wydany i wystawiony w 1948), opowiadania Jutrzenka (1956) i To (1964). Opowiadania wybrane (1966).