Teresa Ferenc

Teresa Ferenc – polska poetka.

Urodziła się w rodzinie Władysława Ferenca i Józefy z Mielników. Pochodzi z rodziny chłopskiej. Pierwsze dziewięć lat życia spędziła z rodzicami i rodzeństwem we wsi Sochy koło Zwierzyńca na terenie Ordynacji Zamoyskich. W Stolnikowiźnie, koło Lublina, skąd pochodziła jej matka, spędzała po kilka miesięcy w roku u swoich dziadków, gdzie zapoznawała się z obyczajami panującymi na Lubelszczyźnie, pieśniami, bajkami, która to ludowość znalazła wyraz w jej wierszach. Będąc 9-letnim dzieckiem przeżyła 1 czerwca 1943 pacyfikację wsi Sochy, w której Niemcy zamordowali około 200 ludzi, w tym jej rodziców. Musiała opiekować się młodszym rodzeństwem: 5-letnim bratem i 2-letnią siostrą[6]. Jako sierota była wychowywana u krewnych i w domach dziecka. Mieszkała kolejno w Stolnikowiźnie u dziadków, w Majdanie Lubelskim i w Krasnymstawie. W 1947 znalazła się w Domu Dziecka w Zamościu, gdzie ukończyła piątą i szóstą klasę szkoły podstawowej. W 1949 została przeniesiona do Domu Dziecka w Międzyrzecu Podlaskim, koło Białej Podlaskiej. Tam uzyskała świadectwo ukończenia klasy siódmej.

Dalszą naukę podjęła w Liceum Pedagogicznym w Leśnej Podlaskiej, gdzie zainteresowała się teatrem i malarstwem. Od szóstej klasy (1948–1949) do narodzin córki Anety (1957) brała udział w ogólnopolskich konkursach recytatorskich i uzyskiwała czołowe nagrody; było to naturalną szkołą poezji. W latach 1954–1965 mieszkała na Śląsku. Po ukończeniu Studium Nauczycielskiego w Katowicach uczyła w Liceum w Rybniku. Z wykształcenia jest plastykiem-pedagogiem. Złożyła pomyślnie egzamin do szkoły teatralnej, ale ostatecznie zrezygnowała z tej drogi.

W 1956 wyszła za mąż za poetę Zbigniewa Jankowskiego. Wychowała dwie córki, poetki: Anetę (Anna Janko) i Milenę (Milena Wieczorek). W 1965 poetka z rodziną przeniosła się do Kołobrzegu a jesienią 1971 do Wrocławia. Od 1975 Teresa Ferenc z rodziną zamieszkała w Sopocie.

Jako poetka debiutowała w 1958. Jej pierwszy tomik Moje ryżowe poletko opublikowano w 1964.