/0e2c74efec86f68dfcdd76b610e9c7a1/n/vaclav-havel)
Václav Havel zanim został prezydentem czy dramaturgiem pracował jako robotnik w teatrze.
W krótkim czasie jednak został najpierw kierownikiem literackim, a potem zaczął pisać dramaty. Kiedy w końcu mógł podjąć studia w Szkole Teatralnej był już znanym dramatopisarzem. Twórcą, który w swoich dramatach obnażał wpływ ustroju totalitarnego na życie poszczególnych ludzi a także całych grup społecznych. Jego utwory po zdławieniu Praskiej Wiosny znalazły się na indeksie w Czechosłowacji, ale i w Polsce. Pisał wtedy wiele „do szuflady”, a jego teksty pojawiały się w nieoficjalnym obiegu, przepisywane na maszynie, bo w czeskich teatrach nie wolno ich było wystawiać.
Nazwiska Havla nie wolno było wymieniać, a jego samego zatrudniać. Spędził też prawie pięć lat w więzieniach. Dlaczego o tym wspominam? Bo prawdopodobnie wtedy w latach siedemdziesiątych powstały bajki Vaclava Havla. Ich pierwsze emigracyjne wydanie ukazało się w 1978 roku. Wówczas był to zbiór bajek czeskich twórców: w tym Ludvíka Vaculíka, Ivana Klímy, Jana Skácela czy Pavla Kohouta. Dla każdego z nich bajka była tylko jedną z form artystycznego wyrazu, a twórców tych bardziej łączyła walka z komunistycznym systemem i opresją władzy. Ivan Klíma o każdym z autorów zbioru napisał wówczas krótką notkę. Wedle słów Klímy, Havel wzbraniał się przed napisaniem bajki, bo nie wymawiał głoski "r". W bajkach natomiast są "krrólowie", "czarrownice", "krrasnoludki". Z tego ponoć powodu bohaterami bajek Havla stały się postaci bez litery "r" - „Skrzeciuchy” i pod takim właśnie tytułem i w nowym przekładzie Mirosława Śmigielskiego ukazały się bajki Vaclava Havla. Bajki, w których odnaleźć można znanego dorosłym czytelnikom dramatopisarza, któremu nieobce są irracjonalne ludzkie zachowania, język, którym się komunikują i sytuacje, w których się znajdują.
Jako pisarz Václav Havel jest znany na całym świecie ze swoich dramatów pisanych w duchu teatru absurdu. W swoich sztukach zajmował się między innymi tematyką władzy, biurokracji i języka. W esejach i listach z więzienia, oprócz analizy polityki, poruszał zagadnienia filozoficzne: wolności, władzy, moralności i transcendencji. Václav Havel poświęcał się także poezji eksperymentalnej – tego typu wiersze (w tym kaligramy), pisane w latach sześćdziesiątych, zawiera zbiorek Antikódy.
W krótkim czasie jednak został najpierw kierownikiem literackim, a potem zaczął pisać dramaty. Kiedy w końcu mógł podjąć studia w Szkole Teatralnej był już znanym dramatopisarzem. Twórcą, który w swoich dramatach obnażał wpływ ustroju totalitarnego na życie poszczególnych ludzi a także całych grup społecznych. Jego utwory po zdławieniu Praskiej Wiosny znalazły się na indeksie w Czechosłowacji, ale i w Polsce. Pisał wtedy wiele „do szuflady”, a jego teksty pojawiały się w nieoficjalnym obiegu, przepisywane na maszynie, bo w czeskich teatrach nie wolno ich było wystawiać.
Nazwiska Havla nie wolno było wymieniać, a jego samego zatrudniać. Spędził też prawie pięć lat w więzieniach. Dlaczego o tym wspominam? Bo prawdopodobnie wtedy w latach siedemdziesiątych powstały bajki Vaclava Havla. Ich pierwsze emigracyjne wydanie ukazało się w 1978 roku. Wówczas był to zbiór bajek czeskich twórców: w tym Ludvíka Vaculíka, Ivana Klímy, Jana Skácela czy Pavla Kohouta. Dla każdego z nich bajka była tylko jedną z form artystycznego wyrazu, a twórców tych bardziej łączyła walka z komunistycznym systemem i opresją władzy. Ivan Klíma o każdym z autorów zbioru napisał wówczas krótką notkę. Wedle słów Klímy, Havel wzbraniał się przed napisaniem bajki, bo nie wymawiał głoski "r". W bajkach natomiast są "krrólowie", "czarrownice", "krrasnoludki". Z tego ponoć powodu bohaterami bajek Havla stały się postaci bez litery "r" - „Skrzeciuchy” i pod takim właśnie tytułem i w nowym przekładzie Mirosława Śmigielskiego ukazały się bajki Vaclava Havla. Bajki, w których odnaleźć można znanego dorosłym czytelnikom dramatopisarza, któremu nieobce są irracjonalne ludzkie zachowania, język, którym się komunikują i sytuacje, w których się znajdują.
Jako pisarz Václav Havel jest znany na całym świecie ze swoich dramatów pisanych w duchu teatru absurdu. W swoich sztukach zajmował się między innymi tematyką władzy, biurokracji i języka. W esejach i listach z więzienia, oprócz analizy polityki, poruszał zagadnienia filozoficzne: wolności, władzy, moralności i transcendencji. Václav Havel poświęcał się także poezji eksperymentalnej – tego typu wiersze (w tym kaligramy), pisane w latach sześćdziesiątych, zawiera zbiorek Antikódy.
/a23b04f7f0b2e9e29ea51754fad2e94a/n/skrzeciuchy)
/b3d1485b-0f3b-4161-8af5-4d1026b2ca9f/n/hrabal-kundera-havel-antologia-czeskiego-eseju)
/6a2240cb-8136-4ea6-87b0-5c54bb844e70/n/opera-zebracza)
/351a7df3-0a51-4645-85e6-d26acef42e74/n/tylko-krotko-prosze-rozmowa-z-karelem-hvizd-ala-zapiski-dokumenty)
/e286ebe4f986cbec67edd8c45f754b94/n/kuszenie-sztuka-w-dziesieciu-obrazach-largo-desolato-sztuka-w-siedmiu-obrazach)
/o-9788363855031/n/letnie-rozmyslania)
/0361af50-ccff-49b4-aec2-1d706ccd9bca/n/listy-do-olgi)
/o-9788326824760/n/obywatel-kultury)
/86b7e977c52f08fc3719e6c0845976f9/n/teatr)
/o-465283/n/to-the-castle-and-back)
/884bc259-12f4-4849-ae21-1dcdba055194/n/utwory-sceniczne)
/o-120478/n/w-roli-glownej-ferdynand-waniek)
/60773e9c-9df8-4c1e-95b1-db42cbf44509/n/zaoczne-przesluchanie-rozmowy-z-karlem-hvizdala)
/767ca8b7-412c-4920-bca9-b872431e7cf9/n/zmieniac-swiat-eseje-polityczne)
