Biały oleander recenzja

"Biały Oleander" to książka niezwykle poruszająca i pod każdym względem wyjątkowa. Główną bohaterką jest nastoletnia Astrid, wychowywana przez matkę-artystkę, która bardziej niż córką interesuje się poezją oraz kolejnymi kochankami. Gdy jeden z nich nie dochowuje jej wierności morduje go z zimną krwią, za co zostaje skazana na dożywocie. Na skutek egoizmu i porywczości swojej matki życie Astrid przekształca się w piekło rodzin zastępczych i ośrodków wychowawczych. Jednak mimo licznych trudności i upokorzeń, Astrid u każdej nowej "matki" potrafi znaleźć coś dla siebie. Stopniowo uczy się jak walczyć o siebie i czym jest prawdziwa miłość. Jednak nawet odizolowanie nie przeszkadza matce Astrid, Ingrid niszczyć i zatruwać kruchego szczęści swej córki, chociażby za pomocą listów. Ingrid jest jak tytułowy biały oleander, piekna, ale przy bliższym kontakcie śmiertelnie niebezpieczna.
Książka jest napisana bardzo dobrze (choc czasem miewa przydługie zdania). Postacie Ingrid i Astrid są niezwykle barwne i na długo zapadają w pamięć. Jest to niesamowity i niewątpliwie najciekawszy opis relacji córka-matka z jakim do tej pory się spotkałam, pełen kłamstw, zazdrości i rywalizacji, ale także i trudnej miłości. Książka naprawdę mną poruszyła, polecam! Bardzo plecam!
Na podstawie książki został nakręcony całkiem dobry film. Rolę Ingrid gra w nim wspaniała Michelle Pfeiffer. Jednak przed jego obejrzeniem zdecydowanie zalecam przeczytanie ksiązki. :)