Pretty Little Liars. Doskonałe recenzja

„Myślałyście, że naprawdę wam odpuszczę? Dajcie spokój. Przez cały czas mam was na oku. I może nawet patrzę na was w tej chwili. Dziewczyny, jak powiecie o mnie KOMUKOLWIEK. Gorzko tego pożałujecie.” A.

Trzeci tom przygód Arii, Spencer, Emily i Hanny. Kolejne intrygi, kłótnie i oczywiście tajemnicze wiadomości! W Rosewood zaczynają się dziać naprawdę dziwne rzeczy. Ze spokojnego i przyjaznego miasteczka zaczęło się zmieniać w podejrzane i złowrogie. Ludzie boją się wieczorami wyjść z domu, gdyż w okolicy grasuje seryjny podglądacz, przy którym nikt do końca nie jest bezpieczny. Ponadto do lokalnej telewizji wycieka prywatny filmik nagrany przez Arię kilka tygodni przed zniknięciem Alison. Ale kto dostarczył do nagranie telewizji? Poza tym nie ustają tajemnicze wiadomości od A. Ktokolwiek to jest, coraz śmielej sobie poczyna. Grozi dziewczynom, a co najgorsze w razie niespełnienia jego woli ujawnia ich największe sekrety! Jednak nawet wszystkowiedzący/a A popełnia błędy, mówi za dużo i poniekąd naprowadza nas na trop rozwiązania zagadki. Kim jest A? I czy dziewczyny poradzą sobie z niepokojącymi je wiadomościami?

„Doskonałe” jest to już trzeci tom opisujący dziwne dzieje czwórki przyjaciółek z Rosewood. Następuje coraz szybsze rozwijanie się akcji, dowiadujemy się sporo nowych rzeczy zarówno o sprawie jak i głównych bohaterkach. Ich dylematach i przede wszystkim o tym czy ich alibi na noc zaginięcia Ali jest tak prawdopodobny, a wręcz pewny jak się wszystkim wydawało. A. razem z autorką doprowadziła mnie do takiego stanu, że o bycie winnym posądzałam niemal każdego, łącznie z głównymi bohaterkami. I mimo lekkiej sugestii zarówno pod koniec tego jak i poprzedniego tomu odnośnie A , nadal nie wiem kto nią jest. A może wy się domyślacie? Rozgryzienie tego chyba nie będzie takie łatwe jak mi się początkowo wydawało ;)

Książka utrzymuje poziom poprzednich tomów serii. Jest pisana lekkim, przyjemnym dla oka, a przede wszystkim przystępnym językiem, który zaspokoi zarówno młodzież jak i trochę starszych czytelników. Język młodzieżowy, w którym tylko i wyłącznie przeszkadza mi tak wiele przykładanie wagi do nazw markowych strojów. W końcu czy tak ważne dla czytelnika jest czy dajmy na to Hanna ubrała się w sukienkę od Diora czy od jakiegoś innego słynnego projektanta? Drugą irytującą kwestią były dla mnie zachowania bohaterów. Zauważyłam ostatnio, że jestem przewrażliwiona na płytkość niektórych postaci. Jednak z drugiej strony gdyby wszyscy byli idealni to nie byłoby w ogóle sensu zabierać się za pisanie książki.

Reasumując książka nie odbiega ani trochę od fenomenu poprzednich części. Fabuła rozwija się dynamicznie i pewnie będzie mogła zaspokoić oczekiwania nawet najbardziej wybrednego czytelnika. Nadal pozostaje zagadką kto jest A? Jeżeli chcesz znaleźć odpowiedź na to pytanie lub po prostu przypadły ci do gustu poprzednie tomy to powinnaś sięgnąć i po tą część ;)