Błękitny zamek recenzja

Lucy Maud Montgomery to autorka, o której słyszał każdy, nawet jeśli nie czytał żadnego z jej dzieł. Pisarka ta ma na swoim koncie słynną serię Ania z Zielonego Wzgórza.



Najpierw kilka słów o fabule. Główną bohaterką tytułowego zamku jest dwudziestodziewięcioletnia Valancy Striling. Kobieta ta pozostaje niezamężna, przez co na każdym kroku jest krytykowana i wyśmiewana przez swoją rodzinę. Z godnością znosi złośliwe docinki, do momentu, gdy dowiaduje się, iż jest śmiertelnie chora. Ta wiedza zmienia dosłownie wszystko, a sama Valancy postanawia zawalczyć o swoje życie i robić to, na co ma ochotę. Dosłownie

"Błękitny zamek" to książka, która obfituje w zabawne, a niekiedy wręcz rozbrajające momenty. To za sprawą nietypowej rodzinki głównej bohaterki, która jest po prostu tak zacofana, że aż jest to delikatnie mówiąc żenujące. Ich komentarze i wsteczne poglądy często wywoływały na mojej twarzy niekontrolowany uśmiech.

Lucy Maud Montgomery stworzyła wspaniałą, barwną i przepełnioną magią książkę. "Błękitny zamek" ma w sobie niepowtarzalny urok! Warsztat autorki jest niespotykany, ale ciekawy i lekki, zdecydowanie pierwsze spotkanie z twórczością tej pisarki mogę zaliczyć do udanych.

Największą zaletą dzieła Montgomery jest świetne zobrazowanie przemiany Valancy. Z szarej, niepozornej myszki zmienia się w dojrzałą kobietę, która robi to, co w jej duszy gra, a co dusiła w sobie przez całe życie. Niesamowitym doświadczeniem była możliwość obserwowania tego, jak główna bohaterka przechodzi metamorfozę na przestrzeni kilkunastu rozdziałów.

Czy polecam? Oczywiście! "Błękitny zamek" to dzieło, któremu nie da się odmówić uroku. Montgomery umiejętnie "czaruje" czytelników swoim piórem. Autorka pokazuje, że warto zawalczyć o swoje życie, a przede wszystkim żyć tak, jak chcemy i nie robić nic wbrew sobie.