Błękitny Zamek recenzja

Od chwili, kiedy po raz pierwszy przeczytałam "Anię z Zielonego Wzgórza" (piąta klasa szkoły podstawowej) sięgałam po wszystkie dostępne w Polsce tłumaczenia powieści i opowiadań L. M. Montgomery.

Na „Błękitny Zamek” trafiłam przypadkiem. Leżał na stosiku książek polecanych w bibliotece publicznej. Po raz pierwszy przeczytałam tę powieść w latach dziewięćdziesiątych XX w. Było to tłumaczenie opracowane na podstawie przekładu Karola Borawskiego z 1926 roku. Wówczas „Błękitny Zamek” o mało nie zdetronizował Ani!

Niedawno miałam okazję poznać nowe tłumaczenie, w którym imiona są oryginalne, a nie spolszczone. Bohaterką jest Valancy, nie Joanna. Wysłuchałam powieść "Błękitny Zamek" na audiobooku we wspanialej interpretacji Ireny Lipczyńskiej. Nie zawiodłam się, nie rozczarowałam. Po latach powieść nadal mnie zachwyca. Może dla niektórych jest zbyt infantylna, zbyt wiele w niej opisów, ale dla mnie jest cudowna. Lektorka doskonale interpretowała dialogi, z których wyłaniał się doskonale uchwycony obraz rodziny głównej bohaterki. Uprzedzenia, konwenanse i oburzenie członków rodziny panny Stirling są niezwykle zabawne. Również rozmyślania i rozterki głównej bohaterki są interesujące i zostały doskonale zinterpretowane przez lektorkę. Sama historia jest ciekawa i aż prosi się, żeby powstał na jej podstawie film - ileż charakterystycznych ról do zagrania!

Doskonała obserwacja środowiska przez L. M. Montgomery przywodzi mi na myśl powieści Jane Austen, gdzie bohaterki też marzyły o miłości, ale także zauważały wady, dziwactwa i śmieszność ówczesnego społeczeństwa, same będąc niejako ponad to. I dzięki temu zwyciężały. Łączyły się z wyjątkowym mężczyzną i pozostawały w zgodzie z własnymi przekonaniami.

Po wielu, wielu latach zdecydowanie inaczej patrzę na twórczość L. M. Montgomery. Nie są to tylko opowiastki o dorastających panienkach. Mnóstwo w nich przeróżnych charakterów, opisów społeczeństwa, wyśmiewania jego wad, uprzedzeń i przyzwyczajeń. Jakże wiele w jej twórczości wyemancypowanych panien, wśród których prym wiedzie Valancy Stirling. Uwielbiam też specyficzny, często bardzo zawoalowany humor Montgomery. Jeśli ktoś jeszcze nie czytał tej powieści Montgomery, to z całym sercem polecam audiobook ", w którym lektorką jest Irena Lipczyńska.

I czyż „Błękitny Zamek” to nie jeden z piękniejszych tytułów w literaturze?