Jedyna szansa recenzja

Budzisz się w szpitalu. Pamiętasz tylko, że zostałeś postrzelony. Twoja żona nie żyje, a Twoja ukochana córeczka została porwana. Co tak naprawdę się wtedy wydarzyło? Co jest nie tak z Twoją pamięcią? Po kilku dniach dostajesz telefon z żądaniem okupu. Twoim zdaniem najlepiej byłoby zawiadomić policję, prawda? Błąd! Największy błąd w Twoim życiu! Nie dostajesz swojej córeczki. Jednak po 18 miesiącach... Dostajesz kolejną szansę. Możesz znowu mieć córkę obok siebie.
To Twoja jedyna szansa.

„Tylko głupcy dają się złapać, ostrożni nigdy.”


Coben.. Kto nie czytał książek tego autora? Albo kto o nim nie słyszał? Jedno jest pewne. Jeśli ktoś słyszał, ale nie czytał - musi to koniecznie nadrobić. Szczerze mówiąc, zakochałam się w tym autorze i zamierzam tą miłość pielęgnować. Uwielbiam w nim to, że potrafi zbudować niesamowite napięcie, które trzyma od początku do samego końca.


„Miałem chęć kopnąć trupa. Potrząsnąć nim i zapytać, co zrobił z moją córką.”


Głównym bohaterem jest chirurg plastyczny, Marc Seidman. Nie ma, i nie miał wrogów. Zostaje postrzelony we własnym domu, i zapada w śpiączkę. Po jakimś czasie budzi się w szpitalu. Tam dowiaduje się, że jego żona nie żyje, a sześciomiesięczna Tara zniknęła - prawdopodobnie została porwana. Policja podejrzewa go o udział w zbrodni.
Co się tak naprawdę stało?

„Kiedy zostajesz rodzicem, strach staje się twoim nieodłącznym towarzyszem.
I nigdy cię nie opuszcza.”

Ogromnym plusem według mnie jest tu okładka, która po prostu przyciąga. Jak jakiś magnes. Kolejny plus - tajemnice, zagadki, napięcie... Byłam wkurzona po jakimś czasie, bo już myślałam, że sama jestem w stanie to rozgryźć - nagle bum. Moje przypuszczenia były błędne! x.x Oczywiście było to pozytywne wkurzenie, które często mi towarzyszy przy książkach :D


„Tickner zrobił taką minę, jakby Lenny był ptasim gównem, które nagle spadło mu z sufitu. Lenny odpowiedział mu podobnym spojrzeniem.”


Książkę czyta się szybko. Idealna na "wieczór z herbatką". Poleciłabym ją tym, którzy lubią zagadki, lubią Cobena, lub po prostu lubią lekkie lektury z nutką tajemniczości. Myślę, że jest to książka raczej dla starszych czytelników. Nie ma tu takich scen jak u pani Picoult (mam tu na myśli Czarownice z Salem Falls), ale lepiej, jeśli ta książka wpadnie w ręce starszym.

„[…] ludzie uważają mnie za bohatera, który poświęcił się dla innych. Powiem wam prawdę. Ludzie, którzy pracują dla innych, zwykle są egoistami. Nie chcemy poświęcać naszych marzeń. Nie wystarcza nam praca, która zapewnia byt rodzinom. Dobrobyt bliskich ma dla nas drugorzędne znaczenie. Pragniemy zawodowej satysfakcji, nawet gdyby z tego powodu miały ucierpieć nasze rodziny.”