Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje, drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane, jak jakies drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba. Tyle, żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata.
Pochodzi z książki:
Ludzie jak wiatr
3 wydania
Ludzie jak wiatr
Krystyna Siesicka
8.1/10
Seria: Świat Wokół Nas

- Co się dzieje w domu? - zapytałem. Miałem nadzieję, że Babetce w odpowiedzi wyrwie się coś, co naprowadzi mnie na trop jej zmartwień. - Anita gotuje, dziadka nie ma, poszedł na strażnicę. Kryśka rep...

Komentarze