Henryk Sienkiewicz

Mary_Rose:

Grzeszysz z Tolkienem;p. Szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę siłę stworzenia własnego unikalnego świata z językiem, obyczajami, mitologią etc. To się nigdy Sienkiewiczowi nie udało, bo i nie w to celował. Obydwaj panowie to wielcy artyści, ale ich porównywanie to tak jakby zestawić ze sobą Ojca Chrzestnego i Człowieka z Blizną. Niby oba filmy o mafii, ale ich wielkość objawia się w zupełnie czym innym. No, ale Sapka Sienkiewicz bije na pewno:)

Sienkiewicz moim zdaniem nie piszę w sposób bardzo archaiczny. Oczywiście są tam zwroty i słowa, których już dawno się nie używa, aczkolwiek czytając Krzyżaków wszystko rozumiałam bez najmniejszego problemu. Nie zgadzam się, że jego książki powinny zostać usunięte z kanonu lektur, gdyż dzięki nim poznajemy historię (Trylogia czy Krzyżacy). Audrey piszesz, że i tak każdy czyta streszczenie lub ogląda film, ale mimo wszystko coś zapamiętuje. U mnie w klasie co najmniej połowa przeczytała Krzyżaków bez większego trudu. Co więcej wielu osobom bardzo podobała się ta książka. Bądźmy realistami i szczerze powiedzmy ile ludzi sięgnęło by po Sienkiewicza czy Mickiewicza baz przymusu? A poza tym są takie dzieła, które powinno się znać (nie koniecznie przeczytać od deski do deski, ale wiedzieć o czym są i po co). Ja mam wiele książek, które znalazły się w kanonie lektur z niewiadomych względów tudzież Czarnoksiężnik z Archipelagu-fantastyka i kompletna porażka moim zdaniem. Nie wiem dlaczego, ale ludzie z oświaty starają się ciągle bronić przed Sapkowskim czy Tolkienem. Uważam, że ten pierwszy powinien mieć honorowe miejsce, gdyż jest to polak, który stożył sagę o rozgłosie światowym. Dlaczego wprowadza się książki jakieś U.Le Guin, która mieszkała w obcym kraju, a na domiar złego jej książki nie zawierają żadnego MĄDREGO morału :( Masakra.
Muszę przyznać, iż przez Potop nie przebrnęłam (przeraził mnie format i wizja archaicznego języka Kmicica i innych) czego bardzo żałuję. Teraz nie wiem czy zdobędę się na to żeby sięgnąć po te książki, ale Ogniem i Mieczem planuję przeczytać w niedalekiej przyszłości KONIECZNIE. Sama nie wiem, może fakt zainteresowania Sienkiewiczem wynika z żądzy wiedzy na temat potęgi RP XV-XVII w., ale zgadzam się z Mayardem. Przemek też masz rację, że trzeba mieć po prostu szczere chęci i zapał oraz nastrój do takiej literatury. Poza tym zaczynam dopiero teraz rozumieć po co są te książki, a kiedyś pragnęłam zastąpić je jakimiś fantastycznymi czytadłami np. Wojny duszków itd., ale teraz doszłam do wniosku, że to nie ma sensu. Ostatnio większość nastolatków odkłada lektury na rzecz Pamiętników wampirów, Zmierzchu czy komiksów, ale musimy zadać sobie pytanie czy owa książka wnosi coś do naszej głowy? Natomiast powieści historyczne wniosły do mnie bardzo wiele.

Powiem tak: Trylogia tak, " W pustyni i w puszczy" nie... Nie żeby to była zła książka, ale dwustronicowe opisy są zabójstwem dla dziesięciolatka. -A nasza polonistka kazałam nam się ich uczyć na pamięć ;p
Poza tym Sienkiewicz wielkim pisarzem był... :)

Z Szarikowem się nie zgodzę w tym, że ponad połowa naszej klasy przeczytała Krzyżaków... I że im się jeszcze podobało, dobre sobie :P.
Dla mnie Sienkiewicz jest taki... średni. 'W pustyni i w puszczy' - średnie. 'Potop' - nie przebrnęłam :(. 'Krzyżacy' - dobrzy. A nowelki? Jak dla mnie porażka, zresztą żadne nowelki mi nigdy jakoś nie przypadły do gustu - zawsze smętne zakończenie, itd. Oczywiście smutne zakończenia mi nie przeszkadzają, ale w nowelkach wszytko jest takie przygnębiające... Jedyne nowelki, które mi się spodobały to 'Kamizelka' i 'Katarynka'. No, ale już odbiegłam od tematu..

tak... nowelki są ciężkawe :)

Muriel mogę wymienić ci wiele osób z naszej klasy, które przeczytały krzyżaków, albo Potop tudzież Teresa, będąca zafascynowana Kmicicem hehe. Ja też może nie przepadam za książkami Sienkiewicza (wyjątki Krzyżacy, Kamizelka, którą uwielbiam i mogę śmiało powiedzieć, że jest to jeden z najpiękniejszych utworów jakie w życiu czytałam), ale przynajmniej większość znam jak nie ze streszczenia to z filmu, natomiast jeżeli nie byłabym przymuszona nadal nie wiedziałabym o czym jest chociażby Potop, a brak znajomości takich dzieł (nawet jeżeli nie są one w twoim guście) to kalectwo patriotyczne. Zmienilibyście tak wartościowe dzieła na jakieś durne Pamiętniki wampirów? Bo ja nigdy, nie chcę być ciemnotą, która będzie wiedziała wszytko o świecie fantastycznym, a nic o realnym. Jeżeli kogoś pociąga świat wampirów, wilkołaków czy hobbitów, proszę bardzo można czytać to w wolnym czasie, natomiast język polski jest bardzo związany z historią, a tę poznajemy właśnie czytając dzieła ludzi, którzy w niej są zapisani przez swoją "walkę piórem", będącą dla nich niekiedy wyrokiem śmierci czy ucieczką.

Uwielbiam "Pana Wołodyjowskiego", "Quo vadis"i "Krzyżaków" i jeśli się tak zastanowię dlaczego, to głównie chyba pociągał mnie w tych książkach wątek romantycznej miłości. Reszta była dodatkiem, jednak nie mniej atrakcyjnym. Wydaje mi się, że całe to tło historyczne Sienkiewicz pokazał w całkiem przystępnej formie. W "Potopie" może trochę zbyt dużo jest opisów bitewnych, dlatego nie jest to moja ulubiona pozycja z całej "trylogii". Ale pamiętam, że gorąco kibicowałam Zbyszkowi i Jagience, bo Danuśka jak dla mnie zbyt eteryczna była a Jagna to taka swojska dziewczyna :) Prawie płakałam, kiedy starania Winicjusza o uwolnienie Ligii spełzły na niczym i oboje myśleli, że męczeńska śmierć dziewczyny rozłączy ich na zawsze. A w "Panu Wołodyjowskim" nie mogłam zrozumieć, jak panna Krzysia mogła zakochać się w Ketlingu ( choć Łapicki w filmie całkiem był przystojny), kiedy mogła wybrać oddanego jej całym sercem pana Michała!
Czytałam te książki w podstawówce po wielokroć. Wiem, że moi rówieśnicy nie byli nimi tak zachwyceni jak ja. Wymieniłam te dla mnie najważniejsze, ale inne dzieła Sienkiewicza też lubię i cenię i, tak jak @szarikow cenię sobie w nich wartości patriotyczne, bo autor pięknie opisał ważne chwile w historii Polski, z których możemy być dumni.

@muriel
Nowele nudnawe? To właśnie przez nie Sienkiewicza pokochałam! Jak dla mnie "Szkice węglem" i "Za chlebem" najlepsze ;)

Można nie lubić historycznych pisarzy, można mieć trudności z przebrnięciem przez archaizację, ale jednocześnie chyba nie ma pisarzy, których należałoby darzyć większym szacunkiem. Czy jesteście w stanie wyobrazić sobie katorżniczą pracę jaką musi wykonać taki pisarz? Musi przedrzeć się przez relacje historyczne, obyczajowe, ówczesną modę, militaria, gastronomiczne upodobania i miliony innych rzeczy. A język to tez dodatkowych kilka miesięcy studiów, aby osiągnąć odpowiednią stylizację. Do tego wszystkiego fabuła, bohaterowie... To jak napisanie 50 prac magisterskich naraz. "Normalny" :) pisarz nie musi się zastanawiać, jakie fryzury kiedyś noszono, czy suknia może być czerwona, bo nie wiadomo jakich barwników wtedy używano i czy bohater może odstawić kubek na nocną szafkę, bo nie wiadomo czy istniały wtedy nocne szafki :). Każde kolejne zdanie to orka na ugorze- jak po polu usianym kamieniami, które zatrzymują myśl i każą sprawdzać w źródłach każdy kolejny drobiazg.
Dlatego chylę czoła przed Sienkiewiczem, Kraszewskim i każdym pisarzem historycznym. A Reymonta i "Chłopów" uwielbiam:), choć faktycznie młodzież może mieć trudnosci z językiem. A jest taki cudny... wystarczy odrobina wyrobienia czytelniczego. Wybaczcie, ale porównanie tego cuda do Mody na sukces to obelga.

Czytałem tylko jedną książkę tego autora. Bardzo przypadła mi ona do gustu, pewnie dlatego, że miałem dobre wspomnienia z dzieciństwa, z jej ekranizacją. Mówię tutaj o "W pustyni i w puszczy". Innych książek jego autorstwa nie czytałem i nie zamierzam gdyż nie cierpię książek z tamtego okresu, bo są one ciężkim językiem pisane, dużo niewyjaśnionych słów zawierają i generalnie nie podoba mi się ich fabuła.

Bardzo mi się podobały książki Sienkiewicza.