Maria Ulatowska - rozmowa nakanapie.pl

Witam Panią :)
niestety nie miałam jeszcze okazji zapoznać się z Pani najnowszym powieściowym "dzieckiem", jednakże jej tytuł, a także opis skłoniły mnie do pewnej refleksji... Czy w jakiś sposób inspirowała się Pani w trakcie tworzenia, bądź w samym jedynie zamyśle "Kamienicy na Kruczej" utworem Hanny Krall "Wyjątkowo długa linia"?

Jedna z moich ulubionych pisarek, świetnie! Chciałabym się dowiedzieć, kiedy napisze pani nową książkę? I o czym ona będzie? Coś wesołego, jak "Przypadki pani Eustaszyny" czy może bardziej poważna tematyka, jak "Kamienica przy Kruczej"?

Witaj, timido2!
Bardzo mi przykro, ale nie znam w ogóle twórczości Hanny Krall i nie czytałam utworu "Wyjątkowo długa linia". W jakim sensie to podobne do mojej książki? Maria Ulatowska

Dzień dobry, asymako!
Nowa książka już napisana, dopieszczam ją właśnie. Nie będzie to podobne ani do "Przypadków pani Eustaszyny", ani do "Kamienicy przy Kruczej". Jesli miałabym ją do którejś mojej książki przyrównac - to raczej do "Domku nad morzem". Jest to bowiem przekrojowa historia życia pewnej Franki - i jej rodziny.
Maria Ulatowska

Utwór Krall to reportaż, który opowiada o kamienicy na przestrzeni lat, a nawet wieków, jej mieszkańcach itp.
Właśnie opis Pani książki nasunął mi pewne podobieństwo :) Jednakże różnorodność gatunkowa w tym względzie zapewne sprawi, że są to dwa zupełnie inne dzieła zasadzone na podobnym pomyśle.

A skąd pomysł, żeby skupić uwagę wokół jednej kamienicy?

Wyjaśniam to w końcowych słowach o książce. Odnalazł mnie czytelnik, który przeczytał o domu przy Kruczej 46 w mojej pierwszej powieści "Sosnowe dziedzictwo". Skontaktował się ze mną (poprzez wydawnictwo), spotkalismy się i opowiedział mi kilka historii o mieszkańcach tego domu. Dodam, że w tym domu, przy Kruczej 46, również ja mieszkałam, jako dziecko, aż do zburzenia tej kamienicy. Jest to więc dla mnie miejsce szczególne. Jedna z opowieści tego mojego czytelnika - historia o tym, jak to ktoś z mieszkańców znalazł na wycieraczce porzucone niemowlę, zainspirowała mnie na tyle, że wokół losów tej znalezionej dziewczynki zbudowałam całą fabułę książki. Maria Ulatowska

Kochana moja autorko, a kiedy można się spodziewać nowego wpisu na pani blogu? Skąd pomysł na blog? Uważam zresztą, że jest genialny, bo dzięki blogom pisarzy, my szare myszki możemy napisać co myślimy, co czujemy, to trochę jak prawdziwa rozmowa z pisarzem. Pozdrawiam najserdeczniej, jak umiem! A tematyka nowej książki bardzo mi się podoba, chociaż przyznam szczerze, że "Domku..." jeszcze nie czytałam, za to słyszałam, że jest świetny, podobno to najlepsza pani książka.

Na bloga - szczerze mówiąc - trochę mi brakuje czasu. Ale postaram się coś tam skrobnąć, dziękuję za motywację.
"Domek nad morzem" jest dla mnie szczególny, bowiem dzieciństwo małej Ewy to moje prywatne wspomnienia. Oczywiście nie do końca i oczywiście ze zmianami, ale dużo autobiografii tam jest. Późniejsza Ewa - dziewczyna, młoda kobieta, odoba dorosła - to już nie ja (to zlepki z moich koleżanek - ale o tym sza!).
I klif orłowski - magiczne miejsce mojego dzieciństwa. I Gałczyński, którym "oddychałam" od małego.
Tak, lubię tę książkę.
Ale - szczerze mówiąc - lubię wszystkie. Nie ma jak skromność, prawda? Maria Ulatowska

Oczywiście, że tak, skromność jest najważniejsza! Przeczytam "Domek..." na pewno, na razie mam przed sobą "Sosnowe dziedzictwo".