Rymowanka

Halo, halo dzieńdoberek,
Zaraz pędzę na rowerek.
Zamiast tkwić przed komputerem,
Wolę zająć się rowerem.
Życzę dzionka Wam miłego,
Zmykam stąd, już starczy tego.

Czy to pieszo, czy rowerek,
Zawsze dobry jest spacerek
Udanego życzę dnia
Tak rymuję sobie ja :)

Przeszło lato... Dzisiaj deszcz

Pada... Niczym wieszcz

Głosi to, o czym już wiesz:

Jesień znowu zawitała,

Świat swym płaszczem okutała...

Ten deszcz piękny tylko w słowach
Bo za oknem... Olaboga
Siączy, leje, mży i ciecze
Każda chmura wilgoć wlecze.
Nie jest to jesień złota,
kiedy wkoło tyle błota...
Więc łykam witaminy
I czekam mroźnej zimy!

A ja lubię jesień, choć słotna.
Nie przeszkadza mi nawet, że błotna,
że wiatr szarpie, zdyszany, tym światem.
Nie, ja wcale nie tęsknię za latem.

Wkoło mnie jest złota jesień
Kończy się słoneczny wrzesień
Chociaż w sercu szaro, chmurnie
Uśmiechajmy się jak durnie.
Wnet w dni mroczne i deszczowe
Poczujemy się jak nowe
Bierzmy witaminę D do pyska
Niech nam radość z oczu błyska! :)
Trzeba jakoś się ratować
Smutek mocno w kieszeń schować.
Co nam teraz pozostało?
Kiedy lato nogę dało?
Mi pomaga, mówię szczerze
Gdy mnie chandra w kleszcze bierze
Dawkę podwójną szybko aplikuję
I całkiem znośnie się wtedy czuję.

Zajaśniało słońce na jesiennym niebie
Puka promieniem w szybę,
Cześć, przyszłam do Ciebie.
Wygładza złote liście i ususzy trawę
Puk, puk, to ja jesień,
Zacznijmy zabawę.
Trochę złota przyniosłam by
biegnąc po łąkach,
Babiego lata w słońcu, błyszczała koronka.

Samotna chmurka wisi na niebie.
Nie! To westchnienie. Wyrwało się z Ciebie?
Po nagłej burzy i pustej ciszy
Daj myślom ujście... nikt nie usłyszy.

Deszczu w nadmiarze
Zdzierżyć trudno ciału,
Jak rdza bowiem wnika
w kości zgnębione,
Wilgocią co stawia
Za tamą, tamę...
Cień słońca blednie,
I nie ma ucieczki,
Przed zgniłych liści zapachem
Co przypomina o przemijaniu
I rozbudza tęsknotę
Za kolejnym latem.

I znów mi przyjdzie
chyłkiem sie przemykać
do lasu aby zdjąć maskę
i odetchnąć powietrzem świeżym.
Żyć się nie daje
na tym świecie co ludzi traktuje
jak balast niepotrzebny.

Listopadowe ścielą się mgły,
ktoś z dala woła - ach, czy to Ty?...
Jesień powoli przechodzi w zimę,
liście spadają, obłoki sine
mkną szarym niebem, grożącym deszczem,
czy winny COVID, gdy czuję dreszcze?

Nie, to nie Covid, to tylko strach,
Że rok się kończy - znowu, rach-ciach...

Z karpia zostały już tylko ości,
w psiej paszczy znika ostatni piernik,
pięć minut krócej trwają ciemności,
grudzień udaje późny październik.
O roku ów! Kto ciebie przeżył,
ten marzy tylko: "niech to już minie".
Któż by rok temu łatwo uwierzył,
jaki nam numer wirus wywinie?
Obyśmy w przyszłym wciąż byli zdrowi,
tego nam życzę z serca całego,
Niech diabli wezmą przeklęty COVID.
Niech wróci spokój. No to "do siego".

I tak się stanie, co ma się stać -
lecz cóż nam szkodzi życzenia słać...

Choć wirus czycha,
Ja przed nim czmycham.
I spaceruję, i się dziwuję.
Ludzie kochane
Co tu jest grane?

Kwarantanna się zaczyna narodowa.
Niemożliwe! Gdzież ten wirus znów się schował?
Ach nie wyjdziesz ty niebożę w ten zły czas
W ten nasz pięknie wybujały polski las.
Wnet nabierzesz ty sił pod swą pierzyną
I poczekasz, aż wirusy w dal odpłyną
Przerażone policyjną bieganiną.

Już niedługo Nowy Rok
Znowu włosy zwiążesz w kok
Założysz mini i szpilki
I poczujesz w brzuchu motylki.
Nie potrzeba nawet szampana,
Gdy zabawa trwa aż do rana!

Polska to piękny kraj,
Tu znajdziesz na Ziemi Raj.
Pan K. i Ojciec Dyrektor,
Lepsi niż najlepszy Protektor.
Dlatego bracie kielich wznieś
I hymn zaśpiewaj na ich cześć.
W Jedynce Cię wtedy pokażą,
Człowieka z promienną twarzą.
I swymi względami łaskawie
Obdarzą.

Moja kochana ja skrycie
Kocham Cię ponad me życie.
A kiedy Ci kradnę całusa,
To coś mnie w środku tak wzrusza.
Dlatego proszę Kochana
Nie żałuj mi teraz szampana
I tańczmy do białego rana.

Kiedy nowy dzień nastanie,
W korporacji się ostanę
Znowu stoczę ciężki bój,
Udowodnię Wam, żem swój.
W nowy garnitur się wbiję
I nikomu już głowy nie zmyję,
Przecież wreszcie wiem,
Po co żyję.
Auto se chwalę firmowe
I sushi jem wyborowe.
Niech żona mi nie marudzi,
Przecież wychodzę do ludzi.
I w domu nikt nie nabrudzi.
A że niekiedy wieczorem
Knajpę bardziej od ślubnej mej wolę?
Przecież od czasu do czasu
Ciągnie wilka do lasu.

Ćwierkały wróbelki nad ranem.
A o czem to ludzie kochane?
Ano, że Kasia twa miła
do domu nad ranem wróciła.
Nie wiem, ja nie wiem,
Czy z rana
W domu już była kochana ma.
Ja oka sam nie zmrużyłem
Mą armią wszak dowodziłem.
Przy komputerze o świcie zasnąłem,
Ach cóż znaczy to nędzne życie,
Kiedy batalię z wrogiem toczycie.
A Kasia, ma Kasia kochana
Budzić nie śmiała mnie z samego rana.

Ach maleńka, zsiądź z rowerka, Nie brudź nóżek i sweterka.
No i nie drap się po głowie,
Ach co ja dziś z Tobą zrobię?
Patrz już Gwiazdor poszedł sobie...

Mój tatuś jest bardzo kochany,
Nie krzyczy nigdy do mamy,
I głosu też nie podniesie,
Zakupy ze sklepu przyniesie.
Tylko niekiedy kochani,
Kiedy przyciśnie do ściany,
W serduszku zostają rany.
Ale my tatę kochamy
I nie skarżymy do mamy.

Jeszcze nie jest całkiem źle,
Skoro rymować nam się chce.

Raz, dwa, trzy,
I po Sylwestrze sprzątasz Ty.

Nie dam wrobić się w sprzątanie
To nie przejdzie drogie panie.
Kto się hucznie bawić chciał,
Będzie z miotłą tańcował!

W Nowym Roku nie chcemy zimy,
I więcej słońca sobie życzymy,
Więc pani Pogodynko,

Częściej
Zaskakuj nas
Szczęśliwą minką.

Sto Wróbelków Elemelków
Dziś ćwierkało,
Że ziarenek na balkonie
Ciągle mało.

Więc nie rymuj tu, panienko,
nasyp ziaren na okienko. ;)