Robię porządek na regale. W moje rece znów trafiły bardzo stare książki: 1. Wesele Wyspiańskiego z 1950 2. Kościół w Chochołowie Jana Dobraczyńskiego z 1956 3. Pisma wybrane Stefana Żeromskiego z 1955 4. Madejowe łoże Walerego Przyborowskiego (opracowanie według wydania z 1897 roku. Zdjęcia poniżej) 5. Chłopcy ze Starówki z 1961
Poza tym trzymam książki ( głównie lektury z lat 60-tych, 70-tych i 80-tych) Może macie w domu podobne perełki? Jak myślicie, czy są coś warte poza wartością sentymentalną?
Książki wydane po 45 nie będą wiele warte o ile to nie są pierwsze wydania. Pozostaje więc sentyment. Ja mam trylogię i Krzyżaków z końca lat 60-tych. Ładnie pachną :)
Niestety niektóre nowe książki mają tak nieprzyjemny zapach farby, że nie idzie spokojnie spać, gdy leżą na nocnej szafce przy łóżku. Ja tak kiedyś chyba ze dwa tygodnie się męczyłam, bo nie mogłam dojść co mi tak nos męczy. A to nowiuteńki Idiota Dostojewskiego i Bracia Karamazow.
Ja mam taki zbiór poezji Mikołaja Sępa Szarzyńskiego (rok wydania 1928), wypatrzony nie tak dawno w internetowym antykwariacie. Jako że to jeden z moich ulubionych poetów, zamówiłam od razu. Kiedyś mieliśmy też wydanie "Iliady" z1927 roku (też BN), ale pies zjadł.
Faktycznie, uświadomiłaś mi, że to już prawie stówa... Wygląda porządnie prawdopodobnie dlatego, że to tzw. egzemplarz obowiązkowy dla Biblioteki Narodowej, wydany do obiegu z dubletów. Myślę, że nie był wypożyczany.
Tak. Gdy byliśmy w pracy, wyciągnął sobie akurat tę książkę z półki (pewnie specyficznie pachniała) i ją zniszczył. To były jego szczenięce lata, nudził się.
Książka jest wydana w 1926 roku przez Bibliotekę Domu Polskiego. To była seria książek, wychodziły 10, 20 i 30 każdego miesiąca. Jedna kosztowała 80 groszy. roczna prenumerata (36 tomów) 18, 5 złotego. Znajdują się w niej pieczątki: w środku Koło T.S.L. Trembowla, wokół Towarzystwo Czytelni Polskiej w Sadykach. Ciekawi mnie autor Józef Korzeniowski. W przedmowie redakcja pisze: " Z pośród wielkiej trójcy powieściopisarzy, którzy w połowie wieku XIX naszą literaturę powieściową postawili na wyżynach takiejże literatury w Europie, a którymi są: Kraszewski, Kaczkowski, Korzeniowski - ten ostatni najwięcej ma cech współczesnych." Tylko jedno nazwisko mnie jest znane. Dalej "Korzeniowski wprowadza do powieści - może pierwszy - przemiłe typy kobiece, o silnej indywidualności i woli, a zarazem pełne uroku. Pierwowzór takich typów to Klara ze "Ślubów panieńskich" "W krótkich opowieściach Korzeniowskiego widzimy pierwowzór polskiej noweli, który to rodzaj pod mistrzowskim piórem Sienkiewicza dał arcydzieła" Na końcu: " Ciekawą jest rzeczą śledzenie ewolucji i dróg rozwoju literackich rodzajów. Naogół pożytecznem jest sięganie do skarbca literatyry naszej i wydobywanie zeń rzeczy, niesprawiedliwie pyłem zapomnienia przypruszonych."
Dziękuję, tak to musi być on: " podporządkowane zostały jednak nauce moralnej w duchu katolickim. " , " ogniskowała się wokół problematyki krzywdy i zemsty, ironii losu oraz romantycznego buntu; ", " zarzucających Korzeniowskiemu porzucenie, potrzebnego narodowi, idealizmu na rzecz badania zwykłej codzienności, konserwatyzm oraz hołdowanie patriarchalnemu modelowi rodziny. " Czyli to wszystko co odkryłam po 40 stronach. Nie dziwię się, że jest zapomniany, czyta się fatalnie, przynajmniej mnie. Oto próbka: " To nieograniczone przywiązanie, jakie Julian miał do dawców dni swoich, które w miarę lat i rozwijania się władz umysłowych w nim rosło, a wzmagało się coraz większym przekonaniem, że równie, ojciec jak i matka, swem życiem, swemi zasadami, każdą czynnością i każdem słowem, zasłużyliby na cześć jego ..." Na książce jest też odręczny podpis mojej Babci, musiała być bardzo młoda. Jak ona mogła to czytać? Nie dziwię się, że jej ulubionymi pisarzami byli Kraszewski i Rodziewiczówna. Jak mi się uda ją zmęczyć to napiszę opinię.
Opinia być musi, choćby przez wzgląd na Babcię! :) Co do zapomnienia, to nawet ja nie pamiętałam go jako "ojca pozytywistycznej nowelistyki" i "prekursora realizmu społecznego"- a chyba po polonistyce powinnam.
🤣 Nie wiem. Ja jestem po matematyce, to może mnie usprawiedliwiać. Przeczytam, ale nawet z miłości do Babci nie będę czytać Kraszewskiego i Rodziewiczówny. Jeszcze mam trochę takich staroci. Czy książki z drugiego obiegu to też starocie?
to ja przewrotnie powiem... że książki z pierwszego obiegu, czytaj: normalnie, z księgarni, w mojej biblioteczce są wielce nieliczne. NIe, że w ogóle... ale jest ich procentowo naprawdę niewiele
I są to książki głównie monotematyczne jak Ćolović, Herz czy seria Muzy "ocalić od zapomnienia". Pozostałe dzielą się na stare, starsze, najstarsze i takie o których nie pamiętają dinozaury. Stare - czyli z lat 90tych, starsze - lata 70-80, najstarsze - 50-60, a te dinozaurowe (słownie kilka) to pokłosie tego, że moja babcia wybitnie dużo czytała. I uciekając przed niemieckimi bombami, wyniosła z domu garnek, jeden but (drugi miała na nodze) i trzy książki. O całej reszcie, jak to moja babcia, łaskawie zapomniawszy. Przeciętna wartość tych książek 3-5 zł. Ale Wartość tych książek - bezcenna. Największy moj skarb to seria Sienkiewicza i Mickiewicza, w zielonej, tekturowej okładce wydane między wojnami, o ile mnie pamięć nie myli. W czasach wielkich niedoborów finansowych, chciałam, z ciężkim sercem, nawet część odsprzedać i wtedy okazało się, że każdy z tych tomów mozna nabyc za złotówkę (nie przesadzam) na Hali Targowej.
Ostatnio nawet, w ramach szaleństwa, dokupiłam prawie 20 książek, za łączną kwotę 110 zł.... Czekam na paczkę i już tupię. Bo tam są takie piękne perełki... jak paczka dojdzie, to Wam sfocę. A co tam. Lubię się chwalić takimi ślicznościami. Bo między innymi jest w paczce: * ŻYCIE CODZIENNE W GDAŃSKU MARIA BOGUCKA * OPOWIEŚCI KÓRNICKIE MARCELI KOSMAN ** KRAJOBRAZ I KULTURA JACEK KOLBUSZEWSKI * W KRAINIE SKAŁ I ZAMKÓW STANISŁAW PAGACZEWSKI - ten pan to moja wielka milosc * KRAJOBRAZ WIELKOPOLSKI BOGUMIŁ KRYGOWSKI * SZLACHCIANKI W DAWNEJ POLSCE STOJEK
Na razie ich się nie pozbywam, a raczej znajdę im "dobry dom" niż będę je sprzedawać. Wiem, bo kiedyś sprzedałam za grosze dużo książek, gdyż się nie mieściły, a wiedziałam, że do nich już nie sięgnę.
