15 dni jest na zawsze

Jejku, gdybym mogła dałabym tej książce milion na dziesięć! To pierwsza powieść w historii mojego czytelnictwa, gdzie od początku do końca książki się uśmiechałam. Ona była urocza, wspaniała, taka prawdziwa i komiczna jednocześnie. Jednak nie komiczna ze względu na śmieszność scen, tylko w bardziej uroczym wydaniu, gdzie często postaciom towarzyszyło zakłopotanie i wstyd, który widzieli i odczuwali tylko oni. Te porównania, które stosował Felipe były nieziemskie. On potrafił jak nikt podać zabawny przykład beznadziejnej sytuacji okraszając ją ciepłem i oddaniem sytuacji jako przytulenie pulchniutkiego dzidziusia, któremu chce się dać bezpieczeństwo. Historia wciągnęła mnie od pierwszej linijki, a miałam tylko zobaczyć o czym jest. Od razu przepadłam i był to najlepiej wykorzystany czas w moim życiu. Mam po niej takiego kaca, że nie wiem czy jakakolwiek inna książka może się z nią równać. Chodzę po pokoju i każdemu opowiadam jaką nieziemską historię przeczytałam i jak bardzo oni również powinni po nią sięgnąć. A dlaczego? Bo opowiada ją siedemnastoletni chłopiec pełen kompleksów. Wie, że jest pulchny, ale nie ma siły na ćwiczenia. W ramach zapewnienia siebie o aktywności fizycznej, do szkoły chodzi na piechotę. Przeżywa wszystko, co go otacza wokół, zwłaszcza kolegów, którzy z powodu jego tuszy bardzo mu dokuczają. Wspomina jednak kolegę z którym przyjaźnił się w dzieciństwie. Pragnie wrócić do tamtych czasów, kiedy ludzie nazywali go pulchniutkim, a nie jak teraz setkami...

Felipe nie może doczekać się wakacyjnej przerwy. Wreszcie będzie mógł spędzić trochę czasu z dala od prześladujących go kolegów. Gdy wraca do domu mama informuje go, że na ponad dwa tygodnie wprowadzi się do nich Caio. Felipe wpada w rozpacz gdyż Caio był jego pierwszą, dziecięcą miłością. Czy ta miłość minęła? Jak zachowa się Felipe? Piętnaście wspólnych dni przyniesie burzę, która zmusi chłopaka do zmierzenia się ze wszystkimi problemami i kompleksami.

„Jestem gruby. Nie jestem „pulchniutki”, „misiowaty” ani „przy kości”. Jestem ciężki, zajmuję przestrzeń, i ludzie krzywo na mnie patrzą na ulicy. Wiem, że jest masa ludzi na świecie z większymi problemami od moich, ale nie mam zwyczaju rozmyślać o cierpieniu innych, kiedy w szkole mam dosyć własnego cierpienia”.

Takimi właśnie smutnymi słowami zaczyna się ta książka, która zabiera nas do świata chłopaka, który mierzy się z największym dla niego kompleksem jakim jest waga. Z tego powodu jest prześladowany, wyśmiewany przez kolegów. Felipe nauczył się opuszczać i odwracać wzrok, schodzić każdemu z drogi. Wszystko zmienia się w ciągu tych piętnastu dni. On się zmienia za sprawą Caio, który wraz ze swoim przybyciem rozjaśnia mrok. W miarę upływu tych dni dowiadujemy się więcej o Caio, Felipe oraz matce chłopaka, która robi wszystko, aby wesprzeć syna w najtrudniejszych chwilach. A co najważniejsze miłość tej dwójki, która z każdą kartką nabiera rozpędu jest punktem kulminacyjnym w...

Jestem w miłości do tej książki!

Caio wprowadza się na 15 dni do sąsiadów gdyż jego rodzice wybierają się w podróż. Felipe nie wie jak zachować się w jego towarzystwie, ponieważ sąsiad podoba mu się od 13 roku życia. Chłopcy ze sobą nie rozmawiają, a teraz mają dzielić przestrzeń. Co się pomiędzy nimi wydarzy? Czy mają szansę na przyjaźń, a może miłość?

Książka ta ma nieco ponad 300 stron przez co czyta się ją niesamowicie szybko pomimo trudnych tematów, które porusza. Felipe to osoba plus size, która nie czuje się dobrze we własnym ciele z powodu drwin rówieśników. To oni zaniżają poczucie jego wartości wszelkimi tekstami, które go obrażają. Wyzywają go i szydzą z tego jaki nosi rozmiar. Felipe nie czuje się wystarczający, nie pomaga też fakt że jest gejem. Czuje się niezrozumiały przez świat, a jego jedynym przyjacielem jest jego matka.

Gdy Caio się wprowadza Felipe nie wierzy że może nawiązać z kimś więź, wstydzi się rozmawiać z przystojnym, szczupłym sąsiadem. To pokazuje jak słowa, które ludzie wypowiadają w naszym kierunku mogą działać na to jak sami siebie postrzegamy. Felipe jest nieśmiały. Każdy kolejny dzień z sąsiadem jednak pomaga mu się otworzyć na nowych ludzi, również terapia na którą uczęszcza pomaga mu w kontaktach międzyludzkich.

Caio za to wydaje się być bardzo kontaktowy, jednak to tylko pozory. Chłopak też nie ma łatwego życia, ma jedną przyjaciółkę, która nie zawsze ma dla niego czas, nadopiekuńczych rodziców a do...

O dwóch chłopakach, którzy, choć dzieli ich wszystko, muszą nagle zamieszkać pod jednym dachem

Felipe jak większość ludzi w jego wieku wprost nie może się doczekać wakacji, odpoczynku od szkoły, i od dokuczających mu kolegów. Czas w domu z Netflixem brzmi niego jak idealny plan.

Plany jednak mają to do siebie, że często się zmieniają. Nagle matka Felipe mówi mu że przez dwa tygodnie ma z nimi mieszkać sąsiad – Caio.

Poza brakiem upragnionego spokoju jest jeszcze jeden problem. Caio był pierwszą dziecięca miłości Felipe, i teraz ten boi się, że spędzając z nim czas to uczucie wróci, a on nie będzie wiedział jak się zachować.

Jak potoczą się te dwa tygodnie dla obu chłopców?

Pozornie to krótki czas, jednak może wiele zmienić, wywołać burze emocji, a nawet zmusić do konfrontacji z problemami.

Bardzo uczucia, emocjolna, urocza Książka dla młodzieży.

Jak można lubić Beyonce i Przyjaciół?