1794

Pamiętacie jak mocno podobała mi się debiutancka powieść "1793"? Dlatego też z przyjemnością sięgnęłam po jej kontynuację. Tym razem Niklas Natt och Dag zabiera nas do Sztokholmu przełomu XVIII i XIX wieku. Od ubiegłych wydarzeń minęło sporo czasu a jednak w samym mieście niewiele się zmieniło, wciąż pełno tu niesprawiedliwości i przemocy.

"1794" rozpoczyna się jednak zdecydowanie lżej niż to było w wypadku pierwszej powieści, wstęp jest nawet nieco idylliczny, ot, poznajemy historię wielkiej miłości dwojga nastolatków, których dzieli społeczne pochodzenie, możniejszy panicz zostaje oddalony od swej wybranki w nadziei, że o niej zapomni. Dopiero w tym momencie zaczyna się robić naprawdę interesująco.

Główne postaci spotykają się na małej wyspie będącej szwedzką kolonią, handel niewolnikami kwitnie tam w najlepsze a losy protagonistów zaplatają się tworząc preludium do otwarcia całości.

Zaskoczeniem był dla mnie fakt, iż już od początku podejrzewany kto stoi za tragicznym morderstwem, w poprzedniej historii autor niemal do końca trzymał nas w niepewności. Tutaj, choć karty są szybko rozdane, nie znamy wszystkich motywów sprawcy. Do głosu dojdą wkrótce również bohaterowie znani nam już dobrze z części pierwszej.

Toczące się dochodzenie nie przynosi tym razem jakichś wielkich emocji, zdecydowanie ciekawsza wydaje się warstwa obyczajowa oraz portret psychologiczny przywoła...

,,1794" Niklas Natt och Dag
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10⭐
102/2021
•
Mroczny i wciągający skandynawski kryminał historyczny. Niklas Natt och Dag tworzy obraz Sztokhlmu w końcowych latach epoki gustawiańskiej. Zrywa maskę przepychu i przedstawia straszliwą, lecz fascynującą rzeczywistość Szwecji końca XVIII wieku. Oglądamy świat tętniący życiem, a zarazem zgniły. Wkrótce miasto doczeka się swoich najciemniejszych dni, gdy fasady pękają, a blask dawnych czasów ustępuje mrokowi kryjącemu się w zakamarkach miasta.

Brutalne zbrodnie, niebezpieczne tajemnice i odrażający przestępcy. Autor umiejętnie korzysta z dorobku takich mistrzów jak: Umberto Eco, Arthur Conan Doyle i James Ellroy.
•
Druga część trylogii i po raz drugi jestem pod wrażeniem! Uwielbiam pióro autora, jest bardzo oryginalne i mocno wyróżniające się, ale przy tym piękne i nietuzinkowe. Sposób, w jaki opisuje Sztokholm, jest niesamowity, bo jak inaczej można nazwać zdolność opisania brudu, wynaturzenia w namacalny sposób do tego stopnia, że sami czujemy się brudni, wręcz przesiąknięci tamtejszym światem. Przez ten zabieg ciężko się oderwać, bo momentami czujemy się jak jeden z bohaterów, który wszystkiemu przygląda się z boku. Klimat, bohaterowie i śledztwo to majstersztyk. Świetnie wplecione historyczne wątki, które dodają historii wiarygodności, a jest to bardzo ciężka sztuka. Jeśli jeszcze nie słyszeliście o tej książce lub o jej poprzedniczce ,,1793" to zachęcam je poznać! Ja jestem oczarowa...