Opinia na temat książki Przez błękitne pola

„Takie były czasy. Tak wtedy myślałam. Sądziłam, że nie mam wyboru.”

„Przez błękitne pola” to zbiór opowiadań w których drugoplanową bohaterką jest Irlandia, a zwłaszcza wpływ kościoła katolickiego i jego wartości na ludzi, tradycję i kulturę. Każde z nich porusza temat straty, żalu, straconych szans ale i samotności. Nie brakuje tu zakazanej miłości, nieszczęśliwych małżeństw, wykorzystywania dzieci, niewierność i mizoginię. Historie badają najbardziej złożone aspekty ludzkich relacji czy zachowań, a przy tym są niezwykle melancholijne. Bohaterowie są niezwykle prawdziwi i każdy z nas może się choć w jakimś stopniu z nimi utożsamiać nawet ze względu na swoje wady czy zalety. Jednak co znamienne podczas lektury zdecydowanie poczujesz wdzięczność, że żyjesz, wdzięczność, że nie jesteś tą kochanką, tą matką, tą żoną, tym dzieckiem. Styl pisania autorki jest niezwykle przejrzysty, momentami oniryczny ale i bardzo plastyczny i sugestywny.

Nie będę oceniała czy streszczała tych opowiadań osobno, bo każde z nich uważam za wyjątkowe na swój sposób i godne uwagi, co jest rzadkością w zbiorze opowiadań.