Opinia na temat książki Aleja Potępienia

Okładka: Genialna w swoim klimacie. Sugestywna, niepokojąca.
Treść: Obłędna, choć nie ukrywam, że odczuwam niedosyt.
Zelazny - mistrz fantastycznej kuchni - wrzucił Wyścig Miłosierdzia w uniwersum Mad Maxa, zaserwował przystawki i... gdzieś sobie poszedł.
Za szybko, za mało, chcę więcej.
Więcej świata zniszczonego apokalipsą, mimo to - różnorodnego, kipiącego życiem, więcej zmagań Tannera, więcej przygód, więcej akcji, napięcia, więcej... wszystkiego.
W tym względzie jestem mocno nieukontentowana, nawet: rozczarowana.
Ale, czy mój zachwyt Aleją Potępienia byłby taki sam gdybym zamiast wykwintnie podanego ratatouille dostała bułę z mięsem i frytkami? Nie sądzę.
W tym kontekście Aleja Potępienia to szaleństwo umiaru.
To historia szalonego rajdu Czarta Tannera i jego opowieść - szorstka, gburliwa, cierpka, trochę refleksyjna, miejscami sarkastyczna.
Im dłużej nad tym myślę, tym bardziej to osobliwe przeciwstawienie do mnie przemawia.
Może więc Zelazny - mistrz w swoim fachu - nie czmychnął gdzieś po antipasti.
Doskonale wiedział, co robi.
I szacunek mu za to.

Książkę zapisuję jako Wyzwanie 20in2023 pkt.3 Książka z gatunku fantastyki (fantasy lub SF)